2015-04-10 - Pijnacker
Na een rit van 5 dagen weer terug in Pijnacker. Tegen de verwachting in alle dagen met volop zon gereden en elke avond nog even van de zon kunnen genieten. De laatste nacht hebben we geslapen op de camping in Chimay. Voor ons een oude bekende uit onze klimtijd. Leuk om zo weer eens door zo'n stadje te struinen, herinneringen op te halen en de reis te besluiten met een lekker menuutje met Belgische streekgerechten.
2015-04-05 - Dos Hermanas (Sevilla)
Ja , nog steeds Sevilla. De stad met al haar mooie monumenten en de paasprocessies hebben ons in hun ban. Daarnaast is het schitterend weer en dan zijn de benodigde rustdagen op de camping ook heerlijk. We zijn bijna elke dag wel naar Sevilla gegaan om een ander deel te bekijken of om naar één van de processies te gaan. De processies zijn erg mooi om te zien. Sevilla heeft 57 broederschappen, die elk een processie houden, de meeste processies vinden plaats van palmzondag tot en met goede vrijdag, met als hoogtepunt de processies in de nacht van donderdag op vrijdag, de Madrugada. Omdat deze nacht toch wel erg apart is, besloten we naar de stad te gaan en dit mee te maken. Als eerste waren we bij de start van de 'La Macarena' bij de basiliek. In totaal lopen zo'n 1700 leden van de broederschap mee, de plateaus met beelden van Jezus en Maria worden gedragen door 30-40 man, de overigen lopen mee als boetelingen, gekleed in zwarte kostuums met puntmuts, soms lopend op blote voeten. De processie duurt in totaal ruim 12 uur. De straten staan vol met belangstellenden, die bij het passeren van de plateaus eerbiedig zwijgen. Na het passeren van de stoet, valt de menigte uiteen en verdwijnt in de straten om naar een andere processie te kijken. Wij dus ook, en zo zwervend door de stad kwamen we terecht bij de aankomst van El Silencio, de processie van de oudste broederschap van de stad. We waren bijna een uur te vroeg en stonden bijna vooraan – we hadden campingkrukjes meegenomen om het wachten wat te veraangenamen :) – Een kleine 10 minuten voor de geplande tijd, ging er opeens een paniekgolf door de menigte, velen holden er vandoor en enkele meisjes hadden het van de zenuwen knap te pakken. We hebben geen idee, waardoor dit werd veroorzaakt, wij stonden gelukkig in een hoek achter een lantaarnpaal en hadden er weinig last van. Net toen de ergste paniek begon af te nemen, ging het licht uit. De processie kwam eraan en bij deze is het de gewoonte om muisstil en alleen verlicht door de meegedragen kaarsen de kerk te benaderen. De voorgangers bonsden statig op de deuren, die vervolgens open gingen om de stoet binnen te laten. Erg indrukwekkend allemaal. De weg terug naar de bushalte zoeken, was nog wel een probleem, doordat overal de straten versperd zijn met mensen, die wachten op de volgende processie. Gelukkig nog wel de bus gehaald (07:15) en bij de camping aangekomen snel gedoucht en een paar uur geslapen. Wel apart om zo binnen te komen om te gaan slapen terwijl een hoop andere campinggasten juist aan het douchen zijn om zo snel mogelijk weer naar de stad te gaan. Zaterdag zijn we nog even het plaatsje Dos Hermanas ingegaan om daar de plaatselijke processie te bekijken, minder drukte dan in Sevilla, maar ook erg mooi om te zien. Vandaag echt als rustdag de hele dag bij het busje gebleven, nog steeds volop zon. Morgen gaan we weer op weg naar Nederland.
2015-03-26 - Dos Hermanas (Sevilla)
Sevilla blijkt een heerlijke stad te zijn om in rond te lopen. Veel monumenten en mooie parken en overal terrasjes, smalle straatjes en veel mensen op de been. Inmiddels hebben we alweer drie dagen rondslenteren achter de rug, wel erg vermoeiend. De kathedraal is prachtig en vanaf de toren (de Giralda) een mooi uitzicht over de stad. De toren heeft geen trappen, maar hellingbanen. De toren was oorspronkelijk de minaret van de moskee en de muezzin ging per paard naar boven. Gisteren zijn we s-avonds naar een flamenco uitvoering geweest in een cultureel centrum, waar leerlingen van een flamenco school uitvoeringen geven. Een gitarist,een zangeres en een danser, die alledrie een geweldige show gaven. De locatie was ook erg leuk, een oud klooster, en de voorstelling vond plaats in een kapel, met een prachtige akoestiek Vandaag zijn we naar een modern gebouw gegaan. Op de plaats van de oude markthallen is een parasol- of paddenstoel-achtige constructie van hout gebouwd, met bovenop wandelpaden met uitzichtpunten. Ook erg leuk om te doen, bij een daarondergelegen bar hadden ze een speciale donderdagdeal voor de tapas, twee halen één betalen, dat kwam dus ook goed uit. Het weer is inmiddels weer een stuk beer geworden, de afgelopen dagen werd het elke dag een paar graden warmer, vandaag gaven veel meters al temperaturen van 25-26 graden aan. Van de camping naar de stad met de lokale bus is goed te doen, hij doet er 20 minuten over, rijdt 2x per uur en de halte is op zo'n 500 meter van de camping. Bus 132 rijdt naar de camping en iedereen is zo vriendelijk je naar die halte te verwijzen. We wilden een keer een paar haltes eerder uitstappen bij het winkelcentrum en ik had gezien dat bus 134 dezelfde kant op ging, alleen de campinghalte niet aandoet, maar het lukte ons niet daarin mee te komen. We werden pertinent naar bus 132 verwezen en de hele bus bemoeide zich ermee, erg vriendelijk en behulpzaam allemaal. De camping is de enige in de directe omgeving van Sevilla en wordt dan ook door veel reizigers aangedaan. De meesten blijven maar één of twee nachten, dus we hebben al heel wat mensen zien komen en vertrekken. Anja is inmiddels heel voorzichtig geworden met tandenpasta. En dat alleen maar omdat ik van de week per ongeluk eeltcrème op de borstels had gedaan. We hebben er al heel wat om moeten lachen.
2015-03-22 - Aracena
Na een prachtige rit door dit westelijke deel van Spanje over locale wegen zijn we bij de camping in Aracena aangekomen. Onderweg zagen we meerdere borden van plaatselijke mijnen. Bij één daarvan hebben we geluncht en even rondgekeken. In dit gebied blijkt veel aan open mijnbouw te worden gedaan, waarbij mineralen worden gewonnen. Het resultaat daarvan zijn grote opengewoelde terreinen, met allerlei kleurgradaties door de oxidatie van mineralen: rood, groen, geel, bruin, erg mooi om te zien. Ook een aantal kastelen lagen op onze weg. Het plaatsje Almonaster La Real heeft een grote kasteelruïne met daarbinnen een moskee en bij Cortegana ligt een gerestaureerd 13e eeuws kasteel. De camping bij Aracena is weer eens bijna leeg, Gelukkig nog wel een sanitairblok met warme douches. In de afgelopen dagen hebben we twee mooie wandelingen in deze omgeving gemaakt. Een heuvellandschap met bossen van kurk- en steeneiken, met er tussendoor varkens, geiten, koeien en paarden. Vooral de varkens zijn hier belangrijk, de bekende hammen 'Jamon Iberico' komen uit deze streek. Daarnaast hebben het stadje Aracena zelf bekeken. Midden in het stadje is de ingang van een groot grottencomplex: Gruta de Maravillas. Een rondwandeling van 45 minuten door verschillende etages met grote zalen en met mooi gevormde en gekleurde stalagmieten en stalactieten. Het was zaterdag, dus een grote groep Spanjaarden en een gids die alleen in het Spaans uitleg gaf. Klinkt mooi, maar we verstaan er niets van. Het weer is deze dagen vrij slecht gebleven, bewolkt en max. 14 graden. Er is behoorlijk wat regen gevallen, maar gelukkig waren de ergste buien 's-nachts of als we ergens binnen waren. Morgen gaan we op weg naar Sevilla.
2015-03-18 - Isla Cristina
Zondag eens lekker de hele dag niets gedaan, alleen in de zon zitten. Maandag op ons gemak het dorpje verkend. Weinig toeristen, een nog werkende vissershaven en een lange promenade langs zee. Wel een Lidl en een Dia, dus de voorraad weer aangevuld. Voor dinsdag en de rest van de week wordt slecht weer voorspeld, we besluiten het slechte weer hier af te wachten. We willen de bergen bij Aracena in, maar daar klaart het ook pas donderdag of vrijdag op. Dinsdagochtend heeft het lekker doorgeregend, voor ons vervelend, maar voor de natuur broodnodig, het heeft in deze regio al 5 weken niet geregend. 's-middags werd het weer droog en hebben we een korte strandwandeling gemaakt en onze schelpenverzameling aangevuld. Vandaag is het grotendeels droog gebleven, we zijn op de fiets met een pontje overgestoken naar Isla Canela. Over de boulevards en fietspaden doorgereden naar Ayamonte, waar de zon weer volop ging schijnen terwijl we aan de koffie zaten. Van Ayamonte loopt een oude spoorlijn, die nu in gebruik is als fiets en wandelpad, weer richting Isla Cristina. Het pad is onverhard en vrij vermoeiend om te fietsen – rul zand –. Het pad loopt langs een kust natuurpark – Paraje Natural de Las Marismas de Isla Cristina –, jammer genoeg waren de vogels ergens ondergedoken. Bij een plantage werd volop gewerkt aan het binnenhalen van de mandarijnoogst, een vrolijke drukte. Van verschillende mensen kregen we mandarijnen om te proeven, uiteindelijk een ruime kilo in de fietstas. Het begon hier weer een beetje te regenen, wat door de plukkers enthousiast werd begroet – aqua, aqua –. Terug op de camping blij dat we het rondje hebben kunnen maken met maar enkele spetters te hebben gehad. Morgen gaan we op weg naar Aracena, een kleine 100km naar het noorden. Daar willen we weer een paar wandelingen in de bergen maken.
2015-03-14 - Isla Cristina
Na nog een rust- en wasdag nog een dagje wezen fietsen naar en wandelen bij het bezoekerscentrum Acebuche van het NP Doñana. Ook de lagunes in dit deel waren nagenoeg opgedroogd, waardoor er maar weinig vogels te zien waren. Gisteren het busje weer ingepakt en weer een stukje gaan rijden. In deze omgeving is Columbus gestart met zijn reizen naar Amerika en verschillende plaatsjes hebben dan ook gedenkmonumenten aan die gebeurtenis. Bij La Rábida liggen replicas van de drie schepen waarmee Columbus zijn eerste tocht heeft gemaakt. Bij het dorp Palos de la Frontera zagen we dat voorbereidingen werden getroffen voor een feest. Even informeren en ja hoor, jaarlijks wordt de terugkomst van Columbus gevierd met een middeleeuws feest, waarbij een groot deel van de dorpelingen verkleed gaat. Vandaag om 12:00 uur was de grote parade, zo'n 300 mensen liepen mee, paarden, ezels, een ossenkar, een ganzenhoeder, enz. Erg leuk om te zien, daarna werd er volop gegeten – lekkere paella en kleine slakjes - en gedronken, en waren er demonstraties van zwaardvechten door ridders, een groepje doedelzakspelers met een danseres en voor de kinderen allerlei spelen en een klimmuur met tokkelbaan. Terug op de camping nog een uurtje lekker in de zon kunnen zitten.
2015-03-10 - El Rocío
De volgende dag wilden we een korte wandeling doen en vervolgens het stadje Grazalema bekijken. Of we nu niet goed opletten of dat hier de bewegwijzering gammel is, maar we konden de instap voor de wandeling niet vinden en kwamen in Grazalema terecht. Dan maar eerst het stadje bekijken. Leuke straten en pleintjes met barretjes en café con leche. Terwijl ik aan de koffie zat, ging Anja er even op uit om ansichtkaarten te kopen. Helemaal enthousiast terug, op veel kaarten stond een leuk straatje, daar moesten we heen: Calle Typico. Nadat ik weer was bijgekomen, zijn we toch nog wat wezen rondlopen. Op de terugweg naar de camping via een andere route vonden we alsnog de instap voor de geplande wandeling. Het was wel al wat laat, maar het was maar een korte wandeling. Gelukkig maar, dit bleek achteraf onze mooiste wandeling tot nu toe te zijn. Het hele traject liep over smalle bergpaadjes langs de helling een diepe kloof in, zodat je de begroeiing zag veranderen van bijna niets tot bijna oerwoud. Het pad liep onderlangs steile kliffen waarop veel vale gieren hun nesten hadden. Dus regelmatig blijven stilstaan om met veel ontzag naar de rondzwevende vogels te kijken. Onderin de kloof nog een paar honderd meter door de droge rivierbedding eindigde het pad bij een enorme uitholling in de klif, de “Ermita”, met stalagmieten en stalactieten. De terugtocht over hetzelfde pad leverde weer prachtige beelden op de gieren en vlak bij het eind werden we nog verrast door een kudde Iberische steenbokken op het pad, die op hun gemak bleven spelen en grazen. Wij ook rustig blijven kijken en wachten tot ze weg waren, we waren nog maar net voor het donker terug bij de auto.
Donderdag de boel weer ingepakt en op weg naar de volgende bestemming: El Rocío. Dit plaatsje ligt op de rand van het Nationale park Doñana en is bekend door de jaarlijkse bedevaartstocht in de pinksterweek. In het plaatsje verzamelen zich dan een miljoen mensen om Maria te aanbidden. Een kleine honderdduizend daarvan maken de tocht te voet, te paard of koets vanaf Sevilla (70 km) waarbij een groot deel van het traject dwars door het natuurpark gaat. Met alleen maar rul zand en temperaturen die tot boven de 40 graden oplopen, is dit geen pretje! Er zijn dan ook 40.000 paarden in het dorp. Het plaatsje zelf ziet eruit als een cowboy stad. Alleen maar brede zandstraten en voor de huizen rekken waaraan je je paard kunt vastbinden. Er wonen maar 900-1000 mensen permanent in het dorp, de meeste huizen zijn vakantiehuizen of eigendom van zg 'brotherhoods', organisaties van bedevaartgangers. Doordeweeks is het dan ook erg stil, in het weekend trekt het dorp veel spaanse toeristen. Wij vinden het heerlijk om door deze straten te zwerven en denken dan de muziek van Ennio Morricone en de voorbij waaiende struiken, erbij. Tegen het dorp aan ligt een meertje met een lange boulevard erlangs. Op verschillende punten uitkijkpunten met kijkers. Er valt dan ook veel te zien: flamingo's, lepelaars, zwarte ibis, witte reigers, en aan de overkant zagen we plotseling een kudde herten door het water lopen en over de weiden het bos in verdwijnen. Gisteren een jeepexcursie met gids gemaakt door het noordelijke deel van het park. We werden lekker vroeg (07:30) opgehaald om meer kans te hebben, wild te zien. Een leuke enthousiaste gids, die goed kon vertellen, en enorm snel herten en verschillende soorten vogels wist aan te wijzen. Op een bepaald punt konden we hele kuddes herten voorbij zien komen. In de vroege ochtend grazen ze op het verse gras van de natte gebieden, daarna verdwijnen ze al snel in het bos. Vandaag hebben we nog een wandeling gemaakt uit ons boekje. Een korte tocht door de duinen met paraplu pijnbomen tot aan de duinkliffen aan de zeekant. De duinen worden hier steeds verder afgekalfd door de zee, de kliffen zijn 30-40 meter hoog. Via een touw kon je nog naar beneden om de kliffen ook vanaf het strand te kunnen bekijken, wat we uiteraard hebben gedaan. Verder houden we we het voor ons doen redelijk rustig. Het weer is nu erg goed, overdag loopt de temperatuur op tot 25-30 graden. We liggen dan ook regelmatig in de zon te bakken. 's-ochtends is het nog behoorlijk koud (8-10 gr), maar tegen de tijd dat we gaan ontbijten kunnen we alweer in de zon zitten.
2015-03-03 - Olvera
Na een rustdag op de camping in Alcalá zijn we door het park Los Arcornocales naar de andere kant van het park gereden. Een mooie route en bij het plaatsje Jimena de la Frontera de camping Los Arcornocales opgezocht. Ook weer een leuke kleine camping, waarbij de plekken zijn gescheiden door 2 meter hoge heggen, dus bijna geheel privé. Dat kwam goed uit, het is mooi weer, dus lekker zonnebaden. Vanaf de camping hebben twee routes door dit gebied gelopen. Leuke wandelpaden over de heuvels en langs de rivier de Hozgarganta, met uitzicht op het kasteel van Jimena en op mooie rotskammen. In het weekend was het op de camping nog druk te noemen, mensen uit Gibraltar met vaste caravans en seizoensplaatsen, maar op maandag hadden we de camping voor onszelf. Vandaag wilden we weer verder reizen naar Grazalema, maar het zat ons niet mee. De geplande Lidl in Ubrique bestond niet meer, de camping in Grazalema was alleen in het weekend open, de camping in Benamehoma konden we niet vinden en het kantoor van het Nationale Park in El Bosque, waar we permits voor de wandelingen moeten halen, was ook dicht. Daardoor te lang doorgereden en dat op zo'n mooie zonnige dag. Uiteindelijk terechtgekomen op camping Pueblo Blanco bij Olvera, waar we begin februari al een weekje hebben gezeten.
2015-02-26 - Alcalá de los Gazules
Maandag zijn we met de trein naar Jerez de la Frontera gegaan. Een aardig stadje, maar we waren niet erg onder de indruk. Misschien al te veel stadjes gezien. Het Alcazar was wel de moeite om te bekijken, door archeologische opgravingen en reconstructies – moskee, turkse baden, waterputten, ovens – krijg je een aardig overzicht over hoe het complex er vroeger heeft uitgezien. In het midden van het complex is in de 19e eeuw een paleisje gebouwd, wat nu wordt gebruikt voor exposities. Er hangen nu mooie foto's uit het leven van zigeunerfamilies. Verder bevat het een mooie apotheek uit die periode en een camera obscura, waar je een goed beeld krijgt van de stad.
Na twee dagen beter weer en voorspellingen dat dit wat langer aanhoud, hebben we het aangedurfd om de bergen weer in te gaan. We zijn naar camping Los Gazules in het Nationale Park Los Alcornocales gegaan. De eerste dag al gelijk een langere wandeling naar de hoogste top in dit gebied, de Ajibe van 1091 meter. De eerste drie kwartier van de wandeling was erg leuk over een smal pad de berg op. Daarna echter over een stukje asfaltweg en brede bosbouwwegen slingerend bergop. In het begin wel aardig, vooral omdat het bos bestaat uit kurkeiken, waar de bast al één of meerdere keren van is verwijderd. Na een half uurtje begint zo'n brede weg ons wel te vervelen. Na wat overleg toch maar doorgelopen naar de top, een groepje rotsen. De hele weg hadden we geen mens gezien, maar vlak bij de top hoorden we geluiden, ja hoor een hele klas pubers die het vierden dat ze de top hadden gehaald. Na een boterhammetje in de windschaduw van een grote rots en een praatje met de leraren van de groep, al snel aan de terugtocht begonnen. Nu hadden we wel gemak van de brede en vlakke weg. Je hoefde niet op te letten waar je je voeten neerzet, dus je had tijd om van het uitzicht te genieten. De camping is klein en erg rustig, het ligt in een dal aan het einde van een weg. Om ons heen alleen kwakende kikkers en hanengekraai. Gisteren vanaf de camping een korte wandeling gemaakt – de Ruta de los Molinos. Van die molens moet je je niet veel voorstellen, de ruïnes die we tegenkwamen, kunnen van alles zijn geweest. Het wandelpad liep echter steeds verder het smaller en mooier wordende dal in, met klimmetjes over heuvelkammen en rivieroversteken en uitzicht op een steeds wilder wordende natuur, veel rotspieken en overvliegende gieren. Vandaag op fiets naar het nabijgelegen dorp Alcalá de los Gazules, 5km heuvelop, Bij de kleine toeristeninformatiekiosk kregen we een kaartje van het dorp met een rondwandeling en werd ons enthousiast verteld dat vandaag de carnaval begint. In het centrum werd het al aardig druk, vandaag is de kindercarnaval en de optocht lijkt al snel te beginnen. Toch maar niet afgewacht en na een bak koffie een rondje door het dorp gelopen, onderweg toch nog nog stukken van de optocht tegengekomen. De terugweg naar de camping was een feestje, eenmaal uit het dorp was het alleen heuvelaf en soms lekker hard.
2015-02-22 - El Puerto de Santa María
Weer een weekje verder. De kuststrook tussen Barbate en Conil de la Frontera is geheel gericht op wind en boardsurfers. Een aaneenschakeling van surfscholen, -shops, restaurantjes, hostels en parkeerterreinen, met in het directe achterland boerderijen, enkele bungalows en de camping. Alleen de weg langs de kust is verhard, alle andere zijn zandpaden. De sfeer is hippieachtig en komt erg relaxed over. Ook nu zijn regelmatig surfers te bewonderen en om te lachen. Een Spanjaard probeerde met zijn surfboard of -kano door de stevige branding heen te komen, maar werd telkens teruggeworpen. Na een tiental minuten konden we onze gezichten niet meer in de plooi houden en zijn we maar weggelopen. Het weer was afgelopen week erg wisselend, koude bewolkte en regenachtige dagen en wolkenloze zonnige dagen, waarbij de wind toch wel altijd koud blijft aanvoelen. Bij een bezoekje aan het plaatsje Vejer de la Frontera – leuke straatjes en stadspoorten nog in de originele Moorse staat – ontmoetten we twee Nederlanders,die op surfvakantie waren. Zij vertelden ons van de mooie wandelingen langs de kust tussen Barbate en Los Caños de Meca door een parklandschap met parasoldennen. Omdat we wat tijd overhadden,besloten we direct om erheen te rijden. Ze hadden niet overdreven, al direct bij het verlaten van het dorp stonden we op een hoge klif te genieten van het uitzicht op zee en de steile kliffen. De uitgezette route liep voornamelijk door het dennenbos en eindigde bij een verdedigingstoren, op de terugweg hebben we daarom maar paadjes langs de klif aan gehouden,daar was het uitzicht veel spectaculairder. Na de wandeling doorgereden naar El Puerto de Santa María, waar een acsi-camping is. Dit stadje ligt aan dezelfde baai als Cadíz en heeft daar een veerbootverbinding mee. Na een dagje het stadje te hebben verkend zijn we vrijdag met de veerboot naar Cadíz gegaan. Leuke sfeer, oude straatjes en nog veel getuigen van het carnaval. De carnaval van Cadíz is de bekendste van Spanje en de stad is dan volgeboekt. Op de boulevards en stranden is het dan ook nog gezellig druk. Zaterdagochtend hadden we een bezoek aan een kasteeltje gepland. Het kasteel is eigendom van de bodega Caballero, na de kasteelrondleiding konden we dan meedoen aan een wijn(sherry)proeverij. Ondanks de regen die ochtend toch op stap – de Engelstalige rondleiding is alleen op zaterdag- , blijkt de gids vrij te hebben,we mochten gelukkig wel naar binnen om wat rond te kijken. Doornat geregend weer terug op de camping, gelukkig ging 's-middags de zon weer schijnen en konden we de broeken en jassen weer droogkrijgen. Laat in de middag weer het stadje in om wat mee te krijgen van het plaatselijke carnaval. De staten, barretjes en restaurants lekker vol met verklede mensen, en op diverse plaatsen optredens van muziekgroepjes met hun protest- en persiflage-liedjes. In een cocktailbar mochten we de patio bekijken en daar bleek te worden gedanst. Dus aan de borrel en integreren met de Spanjaarden. Vandaag hebben we de gemiste wijnproeverij alsnog gedaan, alleen bij een andere bodega,: Osborne. Aan de buitenkant alleen lage verweerde, witgekalkte muren, binnen goed onderhouden tuinen en patios. De rondleiding was in het Spaans, dus niet veel van verstaan, maar het was al erg leuk om de gids haar verhaal te zien houden. Na de rondleiding dan de proeverij, meerdere tafels met elk 4 verschillende soorten sherry, olijven en chips. Wij stonden met 2 Spanjaarden aan een tafel, dus er was voldoende. Na de eerste twee flessen te hebben geproefd, werd het al erg gezellig. Weer terug op de camping lekker in het zonnetje liggen dommelen.
2015-02-15 - Vejer de la Frontera
De camping in Marbella was weer een echte overwinteraarscamping, lekker vol en we stonden tussen Nederlanders en Belgen in. De kuststrook hier is helemaal volgebouwd met hotels, villa's en vakantiehuizen. De aankomstdag en de daaropvolgende dag waren lekker zonnig, zodat we even van de kou konden bijkomen. Maar daarna viel hier ook de kou en slecht weer in. Bij de eerste poging op zaterdag om wat te wandelen in de bergen achter Marbella, de Sierra Nievas, zaten we al snel in de wolken en begon het te sneeuwen. Alle wegen, paden en bomen bedekt met een laagje poedersneeuw, een wonderlijke wereld. Erg leuk voor de Spanjaarden, die dit blijkbaar niet vaak beleven, zelfs politieagenten kwamen hun auto uit om even in de sneeuw te lopen en foto's te maken. We zijn nog wel even doorgelopen naar een uitzichtpuntje, maar de paden waren haast niet herkenbaar en op weg terug naar het busje ging de sneeuw alweer over in regen en werd alles blubberig. Dus geen wandeling vandaag en via het dorpje Ojen weer terug naar de camping. Ook zondag weer veel regen en dus een verplichte rustdag. Maandag was het weer wat beter en zijn we weer naar de Sierra Nievas gereden voor onze wandeling naar El Concha. Een mooie wandeling met veel uitzicht over Marbella naar de zee. Onderweg de top van de Cruz de Juanar beklommen, elk jaar is deze top het eindpunt van een processie, waarbij een Mariabeeld naar de top wordt gedragen. Het tweede deel van het pad liep langs een steile helling en lag nog vol met sneeuw. Na een paar honderd meter werd het ons toch te gevaarlijk en zijn we omgekeerd. Een goede beslissing, want al snel werd het weer slechter met veel wind. Dinsdag was het bij de camping droog, maar de bergen zaten in de wolken, dus geen wandeling in de bergen. Dan maar over het strand naar Marbella, ook leuk. Het stukje Marbella dat we hebben gezien was erg klein en verwaarloosd. Dit past niet bij de verhalen over het 'rijke' Marbella, die we hebben gehoord, we zijn blijkbaar alleen in een voorstadje geweest. Woensdag was het voor de verandering eens mooi weer en zijn we op aanraden van onze Belgische buren naar het stadje Mijas geweest. Een leuk toeristisch stadje in de heuvels achter Fuengirola. Veel barretjes, restaurants, souvenierswinkels, leuke straatjes en pleinen en mooie uitzichtpunten. Elke woensdag om 12:00 uur is op het centrale plein een marktje en een gratis Flamenco optreden. Lekker in het zonnetje staan te kijken naar de enthousiaste dansers. Weer genoten van een 'menu del día' en na nog een rondje door het dorp, terug naar de camping. Donderdag weer opgestaan met regen, geen blauw te bekennen. Besloten om door te rijden richting Gibraltar, de dichtstbijzijnde acsicamping ligt bij Tarifa. Afscheid genomen van de Belgische en Nederlandse buren. Bij het achteruitparkeren bij de receptie met de fietsendrager tegen een boom gezeten. Alles gelukkig nog heel, alleen wat vervormd, staat wel apart, zo'n scheve fietsendrager. Na Estepona werd de kuststrook weer een stuk rustiger en loopt de weg door een glooiend heuvellandschap. De rots van Gibraltar zie je al van ver liggen. Ons doel, de camping bij Tarifa, blijkt echter nog wel 50km verderop te liggen. Bij aankomst mochten we ons busje op de parkeerplaatsen zetten, de kampeerplaatsen zijn grasveldjes en momenteel erg week door de vele regen! Vrijdag dan op weg naar Gibraltar, gelukkig weer een mooie dag met volop zon. Voor de grensovergang stond al een lange file met auto's, die Gibraltar binnen wilden, wij hebben ons busje dan maar buiten Gibraltar geparkeerd. Na het passeren van de grens – paspoortcontrole! – hebben we mee staan te luisteren bij de verkooppraatjes van een tourgids en hebben we besloten eens luxe te doen. Met een minibusje Gibraltar in en de Rock op. De gids, een gepensioneerde Engelsman, vertelde erg enthousiast en onderhoudend over zijn stad. Op de Rock zijn meerdere bezienswaardigheden te bewonderen: een druipsteengrot met mooie klank- en lichtspelen, grotten met verdedigingswerken uit de strijd tegen Spanje en uit de 2e Wereldoorlog, een fort uit de Moorse tijd en de apen van Gibraltar, de Makaken. Na de tour nog lekker rondgezworven over de Rock en door het stadje en tegen donker worden weer terug naar de camping. Op de camping werden we verrast door een heuse smoglaag. Blijkbaar hadden de boeren in de omgeving die dag veel verbrand en bleef door de zeewind de rook in het dal hangen. Anja werd er behoorlijk ziek van en we zijn snachts maar naar het strand gewandeld om frisse lucht te scheppen. De volgende dag, zaterdag, ingepakt en doorgereden naar de volgende camping bij Vejer de la Frontera. Na een drukke camping met alleen schaduwplekken terechtgekomen bij een kleine rustige camping, waar we de hele middag lekker in de zon hebben kunnen zitten. Afgelopen nacht heeft het lekker doorgeregend, vandaag was het wel droog, maar zwaar bewolkt. Met het busje naar Barbate gereden, een bekend badplaatsje aan deze kust. Na een wandeling over de boulevard en een stukje door het dorp, hoorden we wat muziek. Wij eropaf en even later stonden we bij een podium voor de plaatselijke carnaval. Dansen en hoempapa is er niet bij, maar meerdere verklede muziekgroepjes brengen protestliedjes, waarin diverse bekende Spanjaarden te kijk worden gezet en commentaar op de samenleving wordt geuit. De zangers zijn daarbij erg enthousiast en hebben een erg goede mimiek.
2015-02-05 - Marbella
Na een dikke week in de bergen, houden we de kou even voor gezien en zijn naar Marbella gevlucht. Vorige week waren de eerste dagen in Olvera nog lekker met veel zon, zodat we 's-middags lekker in de zon konden zitten. Maar daarna is het alleen maar koud, guur en bewolkt geweest. De derde dag in Olvera zaten we de hele dag letterlijk in de wolken en hebben de dag al kaartend in het busje met de kachel aan doorgebracht. Door de harde wind hebben we het dak moeten laten zakken en stond het busje nog steeds te schudden. Niet goed voor de nachtrust en het humeur. De volgende dag begon ook weer met mist en regen, gelukkig werd het tegen 12:00 droog en zijn we alsnog op pad gegaan. Een lange wandeling vanaf de camping het achterliggende land in. Eerst over een pad, dat vroeger een deel van een gepland treintraject was, inclusief tunnels door de bergen, maar al gauw werd dit een landbouwpad dat eindigde bij een boerderij. Verder via geitenpaadjes en langs akkers, lekker struinen en over hekken klimmen. Ons doel, een dorpje verderop, hebben we niet gehaald, te veel hekken en niet-passeerbare riviertjes. Gelukkig wel weer de richting van de camping gevonden en na een kleine 4 uur wandelen weer tevreden in het busje – lekker warm bij de kachel. Verder een dagje gefietst over de Via Verde del Sierra, een pad van 36km over een voormalig treintraject. De trein is er nooit gekomen, wel de benodigde dijken, tunnels, viaducten en stationnetjes, het levert nu wel een mooi fietspad door een prachtig natuurgebied op. Daarna een dagje met het busje getoerd en nabijgelegen plaatsjes en een Romeinse ruïnestad bezocht. Het plaatsje Setinel ligt op en in een kronkelige kloof, waarbij de oudste huizen in en tegen de overhangende rotswanden zijn gebouwd. Omdat we hier op zondag waren was het erg druk met dagjesmensen – ook de Spanjaarden gaan zondags blijkbaar massaal op stap. De Romeinse ruïnestad Acipino was bovenop een grote klip gebouwd. Vooral het theater is de moeite van het bekijken waard, de tribunes en delen van het toneel zijn goed bewaard gebleven. De vlakte staat vol met steenhopen, waarmee de archeologen een indruk willen geven, hoe groot deze stad vroeger was. Na een week Olvera zijn we doorgetrokken naar Ronda, waar we een camping vlakbij de stad hadden. De stad Ronda is gebouwd op 100 meter hoge kliffen aan weerzijden van de rivier de Guadalevin. Aan de ene kant ligt de oude stad en aan de andere kant de nieuwe stad. Beide stadsdelen zijn verbonden door de Puento Nuevo uit 1845. Het oude stadsdeel is van oorsprong Moors en heeft mooie stadsmuren en paleizen. Na een rondwandeling door het dal om de brug van onderaf te bekijken en een dagje door het oude stadsdeel te hebben gezworven om de verschillende bezienswaardigheden te bekijken, vonden we het wel genoeg. Van enkele Nederlanders die we in Ronda tegenkwamen hoorden we dat het in Marbella nog steeds lekker is – we kwamen zelfs Nederlanders in korte broek tegen, terwijl we ons thermo-ondergoed aanhadden en in ski-jassen rondliepen – dus besloten we om de kust maar eens aan te doen.
2015-01-28 - Olvera
Na een paar dagen in Córdoba te hebben rondgekeken – vooral de Joodse wijk met de smalle kronkelige straatjeswas er leuk om doorheen te wandelen en de indrukwekkende Mezquita, oorspronkelijk een enorme moskee, waarin na de overwinning door de Christenen een kathedraal is gebouwd – zijn we weer doorgetrokken. Vlak buiten Córdoba eerst naar Medina Azahara, een Moorse ruïnestad uit +/- 1000 NC. Ons busje geparkeerd met met een shuttlebus naar het complex, dat tegen de helling is gebouwd. We waren vrij vroeg en dus zo ongeveer de enige bezoekers. De stad is pas voor zo'n 10% weer opgegraven, maar beslaat nu al een enorm terrein met resten van paleizen en officiële gebouwen. Wij vinden het heerlijk om daar zo alleen tussen die gebouwen door te dwalen en jezelf voor te stellen hoe prachtig het vroeger er uit heeft gezien. Daarna door naar het stadje Ëcija, lekker Spaans en niet toeristisch. Écija is bekend om zijn klokkentorens. We hebben dan ook weer lekker rondgedwaald om enkele van die torens te vinden en te fotograferen. Bij de laatste die we aandeden zat een oud mannetje, die ons binnen uitnodigde en ons van alles vertelde over zijn kerk en toren en over het stadje in het algemeen. Wel in rap Spaans, zodat we 90% niet verstonden. We mochten ook de toren op, zodat we het uitzicht van bovenaf konden bekijken. Moe en voldaan van deze dag de volgende camping opgezocht. Dit keer weer een ACSI camping, deze blijkt een omgebouwd landgoed te zijn, bovenop een heuvel. Met prachtig uitzicht over de naastgelegen vallei en de bergketens in de verte. Ook de zon werkt weer volop mee, zodat we er vandaag een lekkere rustdag van hebben gemaakt. Lekker bij het busje gebleven om weer eens wat te lezen en van de zon te genieten. We hebben het de afgelopen dagen best wel koud gehad. In Córdoba was het 's-ochtends maar 4-5 graden, pas om 10:00 werd het wat aangenamer. Het koudst was het bij Madrid, daar vroor het 3 graden en was de voorruit zowel binnen als buiten met een dikke laag ijs bedekt. Maar nu lijkt het de goede kant op te gaan, we hebben zelfs weer water in de jerrycans in het busje durven te doen.
2015-01-24 - Córdoba
Na een rit van 5 dagen – in totaal 27,5 uur rijtijd – zijn we aangekomen in Córdoba en hebben ons op de stadscamping geïnstalleerd. Onderweg weer genoeg moois gezien, de Franse N-wegen lopen vaak door de mooiste gebieden, vooral de rit door de Pyreneeën was erg mooi. Een kronkelweg door een smal ravijn en hogerop alles onder de sneeuw. De weg was vrijgemaakt, maar aan de kanten lag de sneeuw wel een meter hoog. Even voor de Pyreneeën zagen we bij een akker een groep kraanvogels, waar Anja dol op is. Gelukkig vonden we een inrit waar we konden parkeren en hebben tijdens het lunchen de vogels kunnen bestuderen. Ook veel roofvogels gezien, in een Spaans natuurgebiedje zagen we tientallen vale gieren, een prachtig gezicht.
Na de ACSI campings onderweg, was de camping in Córdoba wel even schrikken, hier geen laagseizoen prijzen, maar een slordige 32,50 euro per nacht. De dichtstbijzijnde ASCI camping ligt 40km verderop, dus dat is ook geen optie. s-Middags lekker een uurtje in de zon gelegen en daarna de stad ingegaan op de fiets, een klein kwartiertje. De binnenstad is wel wat lastig, smalle kronkelige straatjes, en vaak alleen voor voetgangers. Fietsers zijn hier overigens zeldzaam, we worden regelmatig nagestaard (of we zien er gewoon vreemd uit :)). Vanavond hebben we het Alcázar de los Reyes Cristianos bekeken, een mooi gebouw met moorse invloeden en een prachtige tuin. Om 20:00 begon een leuk lichtspel dat de geschiedenis van Córdoba behandelde met als afsluiting een wandeling door de verlichte tuinen met een licht- en watershow in de vijvers van het park.