2017-04-28 - San Fulgencio
De afgelopen week hebben lekker relaxed in Torre del Mar. Het weer was voor de helft van het aantal dagen Ok, maar ook veel wind en soms wat regen. In het begin stond een flinke oostenwind, waardoor het water erg hoog stond en diverse strandtentjes door het water werden belaagd, wel erg spectaculair om te zien hoe de golven over de golfbrekers slaan. Toch nog 3 dagen op het strand kunnen liggen. Daarna werd het weer tijd voor iets actiefs. 2 jaar geleden hadden we de Caminito del Rey al willen lopen, maar die werd toen gerestaureerd. De wandeling is erg bekend door verschillende filmpjes op youtube, waar de filmers over verroeste ijzeren balken lopen. Nu is het een perfect gerestaureerd en veilig pad en ook goed in de media gebracht. Het beste is om de toegangstickets lang van de voren online aan te schaffen, het kan nogal druk zijn. Gisteren was het gelukkig nog net een droge dag, de kloof is inderdaad mooi en spectaculair om doorheen te lopen, de drukte viel ons nogal mee. Na afloop lekker een paella gegeten in het zonnetje en terug in het busje met cava geproost op Anja's verjaardag. Hier in San Fulgencio eindigt onze reis, dinsdag zijn we weer terug in Nederland.
2017-04-19 - Torre del Mar
Het verkrijgen van de tickets en het inschepen op de veerboot ging vlot, wel een enorm groot havengebied en vanaf de kant waar wij vandaan kwamen nauwelijks wegwijzers. Maar raden waar je de kantoortjes van de veermaatschappijen kunt vinden. Maar controleposten genoeg, vriendelijke mensen en met wat vragen kom je dan een heel eind. De veerboot ging een uurtje te laat weg, waardoor we vrij laat in Spanje waren, ook door het uur tijdsverschil. Daardoor een tussenstop gemaakt in Estepona, een leuke kleine camping, maar aan de doorgangsweg, dus de hele dag en nacht autogeluiden. Gisteren door naar Torre del Mar, Camping Laguna Playa is een oude bekende van ons, goed sanitair en ruime plaatsen en vlak bij het strand en het stadje. Vannacht was Anja even buitengesloten. Na een toiletbezoek bleek de bus op slot te zitten en reageerde niet meer op de afstandsbediening van haar sleutel. Ook mij lukte het van binnenuit niet meer. Met de sleutel was de bestuurdersdeur gelukkig wel te openen. Vanochtend nog wat geprobeerd, maar pas na het vervangen van de batterij deed alles het weer bijna normaal. Vandaag lekker door het stadje geslenterd, ons vergaapt aan alles wat te koop is bij de 'Chinees' en op het strand de eerste paella gegeten en sangria gedronken. Hier kunnen we wel van onze reis door Marokko bijkomen.
2017-04-16 - Martil
In Azrou hebben we een wandeling gemaakt naar de cedarbossen. Bij de picknickplaats rond één van de oudste cedars waren weer veel berberapen te vinden. Overal borden met voederverbod, maar toch veel verkopers van pinda's en bananen :). Op een uitzichtpuntje in alle rust onze koffie gedronken en op de terugweg (grotendeels over paardenpaden) kwamen we nog langs een kaasboederij, waar we diverse geitenkaasjes konden proeven. Van de meest pittige hebben we er een paar meegenomen voor bij de borrel (muntthee). Vanaf Azrou wilde ik de route gaan rijden, die we 11 jaar geleden met openbaar vervoer en lopend hebben gedaan. Dat bleek een goede keus, al direct na Azrou via een mooie route richting Immouzèr des Marmoucha, waar we toen in een klein hotelletje hebben geslapen. Ook het hotelletje bestond nog en de waterval was nu veel beter bereikbaar met een trap. Bij de slager een lekkere vleestajine gegeten. Na Immouzèr werd de weg een stuk slechter en bij het stuk over de pas was helemaal geen asfalt meer te bekennen. Wel een erg mooie route, wat later in de middag bij een mooi vlak stuk besloten om daar te blijven slapen. Prachtig uitzicht over een besneeuwde bergketen en volledige stilte, alleen 1 herder met zijn kudde gezien, verder totaal geen verkeer. De volgende dag verder richting Taza, de weg werd iets beter en na het passeren van het eerste dorpje ook wat drukker (2 auto's). In Taza wat gegeten en de markt opgeweest. Kampeerterreinen en camperplaatsen zijn hier niet, dus we besloten door te rijden naar Al Hoceima. Eerst over een mooie 2-baansweg door het Rifgebergte, maar daarna over een stuk van 30km waar aan de weg wordt gewerkt, erg stoffig. De camperplaats in Al Hoceima viel ons tegen, een gewoon parkeerterrein met te veel dagjesmensen en geen andere campers. Dus nog maar een uurtje doorrijden naar de camping in Cala Iris. Bij elkaar een veel te lang stuk, waardoor we niet meer kunnen genieten van de mooie omgeving. In Cala Iris dan ook een paar dagen blijven staan, een leuke kleine camping op een klif boven een baai. Op verzoek werd voor je gekookt, weer eens een lekkere vistajine. Het dorpje met vissershaven stelt niet veel voor, geen winkels en maar 1 cafeetje, waar je niet graag gaat zitten. In de baai heb ik weer eens wat gesnorkeld, veel zee=egels, zeesterren en kleine visjes. Vandaag doorgereden naar Martil, de laatste camping voor de veerhaven Tanger Med. De camping is niet veel bezonders, maar het stadje en de boulevard zijn leuk om doorheen te lopen.
2017-04-09 - Azrou
Vanuit Meski zijn we de Hoge Atlas ingereden via een bergweg. Door lange smalle dalen met toch nog altijd veel bewerkte veldjes langs de rivier en regelmatig dorpjes met lemen huizen. Bij het plaatsje Imilchil een camping opgezocht aan het meer Tislite, een mooi bergmeer op 2450m. In de eerste instantie waren wij de enigen op de camping, maar later kwamen er toch wat kampeerders en auberge gasten bij. Nog even snel een rondje van een uur om het meer gelopen. 's-Nachts koelde het behoorlijk af, maar om 7:00 uur scheen de zon al weer lekker en werd het snel warmer. Via een andere bergroute weer terug richting Midelt. De route was nu een stuk slechter, veel gaten in het wegdek en grote stukken zonder asfalt, maar wel weer erg mooi. Ook de huizen en mensen onderweg deden een stuk armoediger aan dan op de heenweg. We kregen al snel een stel lifters, een oude man en zijn kleinzoon. We begrepen niet waar ze heen moesten, maar meestal gaat het om relatief kleine stukjes. Nu echter niet, ze bleven bij ons tot Boumia, zo'n 80km en 4 uur verder :). Anja had pech, ze had de oude man voorin laten zitten, zodat ze zelf achterin zat, waar toch een groot deel van het uitzicht je ontgaat. In Boumia ervoor gekozen naar de dichtstbijzijnde camping te rijden, dat werd Ksar Timnay bij Midelt. Ook weer een leuk ingerichte camping en hotelcomplex, met veel bezoekers, die onderweg zijn naar de zandduinen van Merzouga. Na een dagje rust weer doorgereden naar de Midden Atlas. We hadden van andere Nederlanders over een meertje gehoord, waar je vrij kon kamperen. De weg er naar toe was bijna geheel een piste, slechts af en toe kwam er een stukje asfalt tevoorschijn. In tegenstelling tot de Hoge Atlas zijn de huizen hier gebouwd van losgestapelde stenen, overtrokken met plastic en golfplaten, ziet er een stuk armoediger en rommeliger uit. Ook op deze route kwamen we lifters tegen, 3 jongens die aan het rondtrekken waren. Met hun hulp het juiste meertje gevonden, Lac Aguelmam Azigza. Dit blijkt een geliefd weekendverblijf te zijn, aan het meer werd volop gekampeerd en overal picknickende mensen. Op meerdere plekken proberen mensen wat aan de drukte te verdienen door rustplaatsen te creëren met berbertenten, thee en tajines zijn volop te verkrijgen. Het busje een beetje aan de rand neergezet, zodat we makkelijk naar het bos konden voor het sanitair. Op het veld voor ons werd het steeds drukker en iedereen was in de weer met het aanslepen van brandhout voor de kampvuurtjes. 's-Avonds dan ook een erg leuk gezicht, al die kampvuurtjes. Ik had ook wat hout gesprokkeld, zodat wij ons eigen vuurtje hadden. Erg gezellig, maar na een uurtje waren we blij dat het hout op was en we de kou konden ontvluchten. Tot diep in de nacht veel gelach, gejoel en muziek, maar niet zo hard dat het vervelend werd. Gisteren doorgereden naar de bronnen van de Oum Rabia. Dit is een plekje waar de rivier Rabia wordt gevoed door een groot aantal bronnen. Ook weer een geliefde picknickplaats, langs het hele brongedeelte zijn tentjes gemaakt, waar je thee en tajines kunt gebruiken en lekker in de schaduw kunt relaxen. Zelfs met aparte wc huisjes, waar je voor 2 dirham (20 cent) gebruik van kunt maken. De eigenaar van het laatste stukje grond voor de waterval heft zelfs een tol van 3 Dh om door te kunnen lopen tot aan de waterval. Op het poeltje voor de waterval kun je je rond laten varen in een rubberboot, die tussen de vaarbeurten door telkens weer opgepompt moet worden. We hebben een route naar de bovenkant van de waterval gezocht en daar lekker rustig (eigen) koffie gedronken, via een omweg weer naar beneden en in één van de tentjes een tajine genomen. Via een route door de cederwouden weer naar de bewoonde wereld. Het eerste stuk na de bronnen was niet prettig, erg armoedig en er werd veel gebedeld door agressieve kinderen, die dreigend keken, met stukken hout op de auto wilden slaan en soms zelfs stenen wierpen. Bij Azrou zijn we nu op camping Amazigh, waar we in een boomgaard met bloeiende kersenbomen staan.
2017-04-03 - Meski
Vorige week vanaf camping Serdrar een 4x4 excursie gemaakt, samen met een Frans stel, naar Ait Ouaazik, een plaats waar prehistorische rotstekeningen zijn gevonden. Via een mooie piste door een rivierdal bij de plek aangekomen. Een heuveltop met bewaker en huisje en de diverse tekeningen, vooral gazellen neushoorns en giraffen, onbedekt, maar wel met een hekje eromheen. De chauffeur/gids vertelde volop in het Frans wat door onze Franse reisgenote voor ons in het Engels werd vertaald, erg lief. De volgende dag een wandeling gemaakt naar de nabijgelegen zandduinen en fossielen vindplaats. Vanaf de camping zijn de duinen niet te zien, ze liggen net aan de achterkant van een heuvelrij, maar eenmaal op de zandduinen is het wel weer leuk. De fossielen zijn allemaal soorten schelpdieren uit een periode dat hier zee was, zo'n 500 miljoen jaar geleden. Na nog een rustdag weer doorgereden naar Merzouga, een plaatsje dat tegen een van de grootste zandvlakten van Marokko ligt. De camping die we hebben uitgezocht, ligt tegen de duinen aan. Vanaf de camping loop je zo het duin in. Dat hebben we dan ook gedaan om de zonsondergang te bewonderen, bijna 2km en 100 hoogtemeters door het zand, het laatste stukje op handen en voeten naar boven. En dan een uurtje genieten van het uitzicht op de duinen, met overal mensen op dromedarissen, offroad motoren, squads of 4x4 wagens. De camping, Haven La Chance, is heerlijk, ruime plaatsen, fantastisch uitzicht rondom, een lekker groot zwembad en uitstekend eten, echt een aanrader, ze verhuren ook kamers en een soort tenten. Vrijdag weer op reis gegaan naar het noorden. De route voert door de Ziz vallei, een langgestrekte groene oase tussen twee bergketens. Op één van de smallere stukken een camping opgezocht, camping Hakkou, klein, vriendelijk en rustig. Een wandeling van twee uur door de palmentuinen gemaakt, rustig, koel en als verrassing stonden we plots in een oude verlaten ksar (versterkt dorp). Vandaag een stukje verder gereden en zitten nu in een kleine auberge in het plaatsje Meski. In de palmenoase hier bevinden zich de bronnen van de rivier de Meski en is een openbaar zwembad aangelegd. Ondanks de maandag toch een drukte van belang. Wij hebben een rustig plekje verderop in de oase gezocht in een gedeelte dat een complete palmenjungle was. Lekker rustig en met de voeten in het water.
2017-03-26 - Tazzarine
Van M'Hamid zijn we naar Tamegroute.gereden. In M'Hamid veel lifters, na een korte stop bij de markt hebben we 3 Marokkaanse jongens meegenomen, zij waren met een vriendengroepje op het festival in M'Hamid geweest en liften nu terug naar hun woonplaatsen. De camping in Tamegroute is de parkeerplaats van een Riad, de tuin is leuk vormgegeven met meerdere zithoeken. Tamegroute is bekend door zijn religieuze centrum met school en bibliotheek, waar zo'n 40.000 op huiden geschreven boeken en manuscripten liggen. Je wordt al snel aangeklamd door een gids, zonder gids rondlopen wordt niet op prijs gesteld. Dinsdag door naar Zagora, voor het eerst een volle camping, maar na verplaatsing van een personenauto was er plek voor ons. Ook weer leuk ingericht met zitjes en tegen de palmenplantages aanliggend. Ook met een heuse muziekstudio, maar we hebben pech. Er is net een muziekfestival in een cultureel centrum bezig en alle muzikanten zijn daarheen. Wij s-avonds ook op zoek en na wat heen en weer gevraag het juiste gebouw gevonden en na wat lange inleidingen kunnen genieten van berber muziek. Woensdag weer eens een rondje gefietst om de Jbel Zagora en door de palmenplantages met kleine Ksars (dorpjes binnen een aarden ommuring). Eén daarvan was nog goed intact en zijn we om- en doorheen gereden. Op de heenweg werden we op de thee uitgenodigd door een vriendelijke man. Na een paar lekkere kopjes thee en samen gezellig naar de nieuwsuitzendingen (in het Arabisch) op de Marokkaanse TV te hebben gekeken, is het hem toch gelukt ons een paar hals/hoofddoeken te verkopen. De volgende stop was Agdz, de camping ligt bij een kasbah, die door europeese vrijwilligers met de oude technieken en kleuren wordt gerestaureerd. Samen met een groep Duitsers een rondleiding door de kasbah gekregen. Daarna door naar het bergmassief Jbel Sarhro. Onderweg weer een stel lifters meegenomen, dit keer een ouder echtpaar. Bij de afslag waar zij eruit wilden gevraagd hoever het nog naar hun dorp was. Ik verstond 5km en we besloten ze naar hun dorp te brengen. Die 5km werden er al gauw 15, maar weer een mooie stukje Marokko. Bij hun huis aangekomen werden we voor de thee uitgenodigd. Dadels, pinda's, thee en uiteindelijk werden we ook voor het eten uitgenodigd. Dat hebben we vriendelijk afgeslagen en zijn weer doorgereden. We hadden een camping op het oog, die midden in het bergmassief ligt. Vanaf het plaatsje N'Kob 25km over pistes. Erg stoffig, maar gelukkig goed berijdbaar. De eerste 10km over een kale hoogvlakte, daarna slingerend door rivierdalen. De camping, Auberge Tazlout, stelt verder niet veel voor. Enkele kamers, een vlak rotsachtig terrein om te kamperen, maar wel weer mooie uitzichten op de bergen rondom, die doen denken aan Monument Valley in de Verenigde Staten. De dag afgesloten met een korte wandeling naar een leuk rotspuntje achter de camping. Gisteren hebben we een lange dagwandeling gemaakt door dit kloven en dalengebied. Vanaf de camping door een kloof met soms lastige klauterpartijen en verder langs rivierdalen. Na een uur of 3 lopen even beraadslaagd of we dezelfde route teruglopen of proberen door te steken. Het werd doorsteken, weer een vallei omhoog volgen, grotendeels zonder paadjes je weg zoeken. Erg mooi maar tijdrovend. Aan de andere kant konden we weer een pad op de kaart oppikken. Jammer genoeg week het pad op de kaart al snel af van het pad in het terrein en stonden we uiteindelijk aan de bovenkant van een nu droge waterval. Dus nog een doorsteek en uiteindelijk kwamen we bij een duidelijk pad in de goede richting. Na een half uurtje kwamen we de eerste tegenligger tegen, een jonge Duitser, die in zijn eentje aan het wandelen was. Deze ontmoeting gaf moed, we moesten nog maar 1,5 uur. De omgeving blijft gelukkig mooi en afwisselend. Bij elkaar meer dan 8 uur looptijd, dat is voor ons voor het eerst. Bij het busje aangekomen snel wat eten, douchen (10 minuten wachten totdat de boiler is opgestookt) en naar bed. Als een blok ingeslapen. Vandaag via een andere route weer terug naar de weg R108. Eerst via de rivierbedding, later op smalle wegen hoog boven het dal. We staan nu op camping Serdrar, een mooi aangelegde camping met Europees aandoend sanitair, midden in een kale vlakte aan de rand van de woestijn. De toegangsweg is een 6km lange stoffige piste. Vanmiddag stak de wind op en zag je de stofwolken over de camping stuiven. Gelukkig staan we achter een gebouwtje, zodat we er weinig last van hebben.
2017-03-19 - Mhamid
Na Tata zijn we doorgereisd naar Foum Zguid via de N12, de meest zuidelijk gelegen geasfalteerde weg, weer genieten, woestijn en woeste bergreeksen. In Foum Zguid gekozen voor de camping bij hotel Bab Rimal, volgens het boekje met gebruik van zwembad en alcohol verkrijgbaar! Dat klopte, de camping was een met grind volgestorte parkeerplaats met enkele palmbomen, het sanitair was klein, maar schoon en lekker heet water. En we konden gebruik maken van het zwembad in de prachtig aangelegde tuin. Zo met wat biertjes en sapjes hebben we onze tijd goed vol kunnen maken. Gezellig eten in het restaurant, wel wat duurder dan we inmiddels zijn gewend, maar wel luxe en lekker. De jonge hoteleigenaar Badri met zijn Nederlandse vriendin Martine waren erg gastvrij en we hebben gezellig zitten kletsen. Op hun aanraden een woestijntour gemaakt naar het bij het hotel horende woestijnkamp. Met een 4x4 3 uur over pistes met veel grind, rotsen en vooral zand. Onze chauffeur Ali had er net zoals wij grote lol in om andere auto's in te halen en daarbij over de zandbergen te scheuren. Het woestijnkamp was iets te groot naar onze smaak, maar wel gezellig ingericht. De slaaptenten (lemen muren met berberdoeken eroverheen) stonden in een cirkel, het middenterrein is volgelegd met tapijten en zithoeken met in het midden een kampvuur. De maaltijden in een aparte restauranttent met normale tafels, echte servetten en bier en wijn verkrijgbaar wel prijzig. Na aankomst in het kamp gelijk als een speer naar de hoogste zandduin om de zonsondergang te bewonderen. Het was wel een eindje lopen en klimmen, maar de moeite waard. We besloten niet in de tent , maar buiten te slapen, lekker romantisch onder de sterrenhemel. De volgende ochtend stormde het redelijk en was de wereld gehuld in een zandwaas en wij bedekt met een laag zand. De terugtocht leek een rit in dichte mist, soms geen 20 meter zicht, wel apart en spectaculair. Op zaterdag via Zagora doorgereden naar M'Hamid. We hadden gehoord dat daar een Nomaden festival plaatsvond, zaterdag was de slotavond met bekende Marokkaanse artiesten. De camping die we uitkozen lag boven op een heuvel net buiten het dorp met uitzicht rondom op de woestijn met zandduinen, stenige vlakten, de droge rivierbedding en palmenplantages. Na de bus op zijn plek te hebben gezet, direct naar het dorp en ons in de feestelijkheden gestort. Een leuke mix van mensen, veel lokale mensen in traditionele kleding, gepensioneerde toeristen zoals wij en hippieachtig volk dat rondreist in oude kampeertrucks of met rugzak onderweg is. Vooral bij de zanger Bombini uit Niger kwam iedereen los en werd er volop gedanst. Na een korte nacht we lagen er pas om 2 uur in vandaag rustig aan begonnen en toch nog een rondje door de woestijn gewandeld.
2017-03-12 - Tata
Dinsdag weer teruggereden naar Tafraout voor het amandelbloesemfestival dat daar van 8-12 maart wordt gevierd. Onderweg nog even gestopt bij Legzira om na een korte strandwandeling de beroemde rotsbogen van Legzira te bewonderen. Het was weer lekker mistig, zodat we de eerste boog pas op 100 meter afstand zagen. Inderdaad een mooi gezicht. De eerste boog konden we net passeren, het water stond eigenlijk wat te hoog, maar de volgende bogen waren met dit hoge water niet bereikbaar. Legzira zelf is een leuk klein plaatsje met veel op surfers gerichte B&B en restaurantjes. In Tafraout hebben we een plaatsje in het keteldal opgezocht. Dit is een enorme open ruimte met plaats voor honderden campers. We hadden eerst een mooi plaatsje bij een rotspartij uitgezocht, maar daar hadden we teveel last van de geuren van de sanitair dumpplek (een open plek in het terrein waar ook een boel bouwafval ligt) en van een kadaverlucht. Anja kwam er al snel achter ( bij het plassen) dat die werd veroorzaakt door een tweetal geitenkadavers, die op 50m van ons vandaan lagen leve de natuur!. De volgende dag hebben we een nieuw plekje opgezocht, helemaal achteraan onder een argannotenboom, geen last van buren en voor het sanitair gewoon buiten onder een van de spaarzame bomen. Wel een geweldig uitzicht rondom en genoeg schaduw om in te zitten nu wel nodig, we hebben nu enkele dagen rond de 30 graden te pakken. Het festival wordt bezocht door mensen uit de hele provincie, dus lekker druk, en biedt een mix van berbermuziek en -dansen, regionale pop- en dansgroepen en enkele landelijk bekende zangers en groepen. Een programma is niet aanwezig, dus op de bonnefooi maar gaan kijken, toch wel leuke optredens gezien. De tweede avond werden we uitgenodigd om op de stoelen voor het podium te gaan zitten, dat scheelt weer uren staan. En we kregen ook nog pannenkoek en thee aangeboden, hoe gastvrij. Op de pleinen voor het podium staan eenvoudige kermisattracties: vooral gokspelen, zoals muntjes gooien op een bord met vakjes, als het muntje geen lijnen raakt, win je anders ben je je munt kwijt. Een andere is een simpele vorm van roulette, inzetten op de cijfers 1 t/m 6 en dan wordt een dobbelsteen gegooid. Ook nog een wandeling gemaakt, een pasdoorsteek van het keteldal van Tafraout naar de Ammelne vallei, een mooie pas en afdaling. De Ammelnevallei is een brede vallei met palm plantages. Na wat zwerven door de plantages kwamen we op een verharde weg wat mensen tegen. Op mijn vraag of in het naburige dorp een koffie of theehuis aanwezig was, werd enthousiast ja geknikt, wel twee, links en rechts van de weg. Toch maar weer verder gelopen richting het dorp Tazoualt. Nog een keer vragen aan een oud mannetje, weer enthousiast geknik en gewijs, maar een kilometer verder liep de weg dood en nog steeds geen cafe in zicht. Bij een van de huizen was een jongere man aan het werk die ons uit de droom hielp, het dichtstbijzijnde cafe is in Tafraout :). Dan maar weer op een trapje onze eigen koffie drinken. Op de terugweg werden we door het oude mannetje van de heenweg weer vriendelijk begroet en werden we op de thee uitgenodigd. Toch weer erg leuk en een hele conversatie. De man vertelde van alles in het Berbers, maar door zijn gebarentaal kon Anja toch wel het een en ander uit zijn verhaal opmaken. Na een paar dagen vonden we het festival wel weer welletjes op de camperplek konden we elke avond van de muziek meegenieten en zijn we zaterdag weer verder gereden richting Tata. Een mooie rit door de palmenvallei van Ait Mansour, een smalle kloof, waar de weg tussen de palmenplantages doorkronkelt. Op de kaart voor een doorsteek over locale wegen gekozen. Na de goudmijnen van Akka ging de weg over in een zand- en grindpiste, 40km stofhappen. Erg leuk en mooi, maar ook vermoeiend. Vooral bij het doorsteken van de vele droge rivierbeddingen erg opletten of de auto er wel door of overheen kan. Bij een te moeilijk ogend stuk zijn we omgedraaid om bij de laatste afslag via een dorpje te rijden. Aan de sporen te zien was dat de laatste tijd gebruikelijk. In het dorpje werden we door een stel kinderen aangehouden om ons welkom te heten en of we ze niet een van onze fietsen konden geven. Zo niet, dan waren schoenen ook goed. Anja kon ze afkopen met een paar snoepjes. Aangekomen in Tata op de leuke camping Oasis Dar Ouanou bleek dat de hele bus vol zat met stofzand en zijn we wel een uur bezig geweest om alles weer enigszins schoon te krijgen. Gelukkig maakte de heerlijke tajine op het terras van het restaurant en de zwoele avondlucht weer een hoop goed. Vandaag was het weer wasdag en zijn we uit de zon gebleven, veel te heet.
2017-03-06 - Sidi Ifni
De camping bij Tiznit was lekker om even uit te rusten. Tiznit zelf vonden wij niet veel bijzonders, wel een mooie muur rond de oude stad, maar geen gezellig centrum. Wij vonden de straten en markthallen net buiten de muren leuker. De omgeving van Tiznit is vlak en kaal, dus luieren op de camping is de enige optie. Na een paar dagen zijn we weer opgestapt en naar Sidi Ifni gereden. Weer een mooie route door de kustbergen. Sidi Ifni was tot 1969 een Spaanse enclave en het stadje is daardoor anders van opzet als Marokkaanse steden met volgens de boekjes art-deco gebouwen. Een brede boulevard langs de klif en bij het strand een drietal campings. De eerste die we bekeken had geen douchekoppen in de damesdouche, dus dat was al gauw bekeken, weg hier. De volgende leek ons wel aardig en ook het sanitair is OK. Het weer wordt zo langzamerhand zomers, de laatste dagen temperaturen tussen 25-30 graden. Zo langs de kust hebben we wel regelmatig last van mistbanken, waardoor het plots weer koud en vochtig aan kan voelen. Zaterdag en zondag was er een grote markt en zaterdagavond was het gezellig druk langs de boulevard. Vandaag hebben we een stukje langs de kust over het strand gewandeld, mooie 90 meter hoge rode kliffen. Verder hebben we hier weer lekker gegeten, vooral vistajine en gefrituurde vis.
2017-02-28 - Tiznit
Na nog een dagje Taroudannt met een fietstocht door de velden en nog even genieten van de levendige stad en een lekkere tajine, zijn we woensdag doorgereisd naar Tafraout. Alleen de route met de auto was al de moeite waard, je moet wel van bochtige bergweggetjes houden. Tafraout is een palmenoase en ligt in een keteldal, aan alle kanten omsloten door grillig gevormde bergruggen, met grote losstaande rotsblokken, die de fantasie prikkelen en namen hebben als de Surfplank, de Hoed van Napoleon, Gazelle en Leeuwenkop. In het dal zijn 3 campings en meerdere camperplaatsen. Eén van die camperplaatsen is een grote open vlakte met meer dan 100 campers, die wijd verspreid staan. We hadden gekozen voor een kleine ommuurde camping, Granite Rose, redelijk sanitair maar met het nadeel dat het zicht op de omgeving wordt gehinderd. De beheerder maakte wel heerlijke tajines, die dan aan de bus werden bezorgd, dat is dan weer erg luxe. Wandelen en fietsen in deze omgeving is heerlijk, via Wikiloc had ik wat routes gevonden en gedownload. Met deze routes en de kaart in Wikiloc konden we goed de weg vinden. Tijdens de fietstocht werden we door een groepje mannen uitgenodigd om met hun mee te picknicken, de tajine was al bijna klaar. We hadden wel net geluncht, maar zijn toch bij hen gaan zitten. Eén van hen maakte muziek en al snel moesten we meedansen. De mannen waren berbers en woonden in de omgeving. Het dal waar we op dat moment waren is bekend als de Painted Rocks. Een kunstenaar heeft hier meerdere groepen rotsen blauw en roze geverfd. Wij vonden het uitzichtvervuiling, maar het dal is er beroemd door geworden. De mannen wezen ons erop dat vlak bij de geverfde rotsen een groep berbers muziek- en dansvoorstellingen gaven. We erheen en jahoor een groep van zo'n 30 mannen, die uren achter elkaar een dansritueel uitvoerden. Veel bekijks door locale bevolking en enkele toeristen, die dan prompt werden verzocht mee te dansen. De in de dalen liggende berberdorpjes zijn vaak tegen de bergwand aangebouwd en leuk om doorheen te wandelen. Veel huizen zijn ingestort, omdat de bewoners verhuisd zijn en zich niet meer om de huizen bekommeren. Alle huizen zijn gebouwd met leem en modderstenen en hebben jaarlijks onderhoud nodig. Vlakbij de camping in het dorpje Tazca vonden we een als museum ingericht gerestaureerd berberhuis, waar we door de vriendelijke eigenaar werden rondgeleid. De huizen werden door 4 generaties bewoond en hebben meerdere etages. Beneden een stal voor geiten en schapen, daarboven de keuken, slaapvertrekken en een woonkamer. Ter afsluiting van de rondleiding een berber theeceremonie in de huiskamer, erg leuk. Gisteren hebben we een wandeling gemaakt naar de 'Surfplank'. Het was af en toe flink klauteren, maar na 1,5 uur stonden we bovenop van het uitzicht te genieten. Weer terug op de camping werden we enthousiast begroet door een stel Nederlanders die wisten dat wij naar de surfplank toegingen en foto's hebben gemaakt hoe dat er van beneden af uitziet. Vandaag weer op pad gegaan, weer een prachtige bergweg, en zitten nu op camping Riad Assilaf bij Tiznit.
2017-02-20 - Taroudannt
Na nog een paar heerlijke zonnige dagen op de camping in Aourir met wat korte wandelingen in de omgeving en een fietstocht van 56km naar Agadir, zijn we gisteren weer doorgereisd. De fietstocht naar Agadir ging wel lekker door de heuvels, alleen de route terug langs de kust was wat saai (industrie) en druk. Agadir is een moderne badplaats, met een hele rij luxe hotelcomplexen langs de boulevard en strand van 5km. Lijkt ons een mooie zonbestemming voor een weekje tussenuit. Via een mooie bergroute langs de watervallen van Imouzzer zijn we naar Taroudannt gereden. De watervallen hadden door de regen van afgelopen week nog veel water en blijken op zondag een geliefde picknickbestemming voor de locale bevolking. Onder de watervallen is een groot terrassen park waar volop werd gekookt en gepicknickt. Vandaag hebben we het stadje Taroudannt bekeken. De camping is 2km van de stad en ligt tussen de boomgaarden. De stadsmuren van Taroudannt zijn nog geheel intact, zo'n 5 kilometer, imposant om te zien. Jammer genoeg is slechts een klein stukje van die muren te bewandelen. De kasbah en de medina zijn wel weer de moeite waard, smalle, kronkelende straatjes en leuke souks. In de kasbah werden we al snel aangesproken door een jongeman die ons heeft rondgeleid om zijn Engelse spreekvaardigheid te oefenen. Leuk, ook bij het eind geen vragen naar geld :). Op het centrale plein hebben een tijdje zitten luisteren en kijken naar de verhaalvertellers en muzikanten, erg gezellig en levendig. Weer terug bij de bus blijken we wel 15km te hebben gewandeld en geslenterd, pff.
2017-02-14 - Aourir
Afgelopen woensdag eerst wat gewassen en daarna een wandeling gemaakt in de omgeving van de camping. Vanaf de camping loop je direct de landbouwvelden in, voornamelijk bomen met noten voor de arganolie, het product van deze streek. Donderdag met de lokale bus naar Essaouira, een leuke havenplaats met levendige vismarkt, een Portugees fort en een gezellige en overzichtelijke ommuurde medina. Het weekend was regen voorspeld en dat kwam uit, de hele vrijdag heeft het geregend. Toen het even droog was even het dorpje in geweest, maar dat zag er na de regenbui helemaal armoedig uit, overal grote plassen en modder. Zaterdag ondanks de regen toch maar weer op pad gegaan. De route tussen Essaouira en Agadir is erg mooi, zelfs bij regenachtig weer. Het doel van de rijdag is de camping bij Aourir. Ook weer een goed onderhouden camping, maar deze ligt ook erg mooi in een rivierdal, zo'n 5km van het stadje. Zondag overdag was het droog genoeg voor een wandeling gewapend met regenjas. Van zondag op maandag heeft het de hele nacht geplensd, maar 's-ochtends werden we weer met een zonnetje wakker. Vanaf de camping kun je goed wandelen in de heuvelachtige omgeving. Struinen over geitenpaadjes en zandpaden met als beloning uitzichten over de mooie vallei en op zee. Op de heuvel achter de camping worden dromedarissen gehouden, die vrij over de heuvel zwerven en zich goed laten horen. Bij het wandelen lieten ze je erg dichtbij komen en versperden soms de weg, maar het blijft genieten. Vandaag zijn we op de fiets naar Paradise Valley gereden. Een tocht van 20km met 400 meter hoogteverschil, de fietsjes hebben zich goed gehouden. De laatste 7km gingen door een prachtige, smalle, kronkelende vallei met hoge rotswanden. Het wegdek is door de vele regen van de laatste dagen op enkele plaatsen weggespoeld of bedekt met rotsblokken en daarom voor de meeste auto's gesloten, alleen lokaal transport mag er nog door. Bij één van de slechte plekken werd een busje door de passagiers over de keien geduwd. De wandeling van de parking naar de rivier viel ons wat tegen, we vonden de fietsroute naar de parking veel mooier. Bij de rivier wel enkele mooie plekken met poeltjes om in te zwemmen. De vallei was vroeger een hippiebestemming en die sfeer hangt er nog steeds. Ook de meeste toeristen die we tegenkomen, zijn jongelui in hippieachtige kleding met rugzakken en gitaar. Bij de rivier zijn meerdere eettentjes waar ook kan worden overnacht. Leuk ingerichte loungeplekken, maar nu grotendeels overspoeld en vernield door het vele water. Terug op de fiets voornamelijk heuvel af, lekker relaxed naar beneden. Op de camping snel gedoucht en gewacht tot de 's-ochtends bestelde tajine met gehaktballetjes en eieren aan de bus werd gebracht luxe hoor.
2017-02-07 - Ounagha
Vanaf Mohammedia zijn we als eerste naar Kasbah Boulaouane gereden, zo'n 70km landinwaarts. Weer via leuke smalle landweggetjes, met volop bedrijvigheid op de velden en in de dorpen waardoor we reden. De meeste plaatsjes zien er nogal stoffig en verwaarloosd uit, maar het stadje Berrechid was daar een uitzondering op met keurig onderhouden lanen en pleinen. De kasbah staat apart op een heuvel in een lus van de rivier Qued Oum Er Rbia en is vrij toegankelijk. De ruïnes zouden moeten worden bewaakt, maar wij hebben geen bewaker gezien en konden op ons gemak alles bekijken. Het is blijkbaar ook voor de Marokkanen een geliefd uitje, want we kwamen diverse groepjes Marokkaanse toeristen tegen. We hadden het plan om bij de kasbah te overnachten, maar zo zonder toestemming durfden we het niet aan en zijn weer naar de kust teruggereden naar het plaatsje El Jadida. Het laatste half uur in het donker, gelukkig was de weg op dat moment goed (weinig kuilen). El Jadida is vroeger in Portugese handen geweest en uit die tijd stamt nog een ommuurde stadsdeel, met als bezienswaardigheden de muren, waar je overheen kunt lopen, de Portugese kerk en een Cisterne, een enorme, fotogenieke, wateropslagplaats. Van El Jadida weer met een ommetje door het binnenland naar Oualidia. De bedoeling was dat we naar een canyon in de rivier Qued Oum Er Rbia gingen, Op de op de kaart aangegeven plek vonden we wel de rivier, maar geen versmalling die wij 'gorge' zouden noemen. Hier ontmoetten we Laydi, een citroenenboer, die ons vol trots zijn citroenenboomgaarden liet zien. Langs de rivier staan ook diverse grote, soms leegstaande, huizen. Allemaal uit de tijd dat de Fransen de baas speelden in Marokko. Bij het afscheid kregen we een tas vol citroenen mee. In Oualidia was geen camping, maar konden we terecht op een grote camperplaats vlak bij de lagune en het strand. Water is beschikbaar uit grote tanks en een gebouwtje met twee hurktoiletten dient als stortplaats voor de chemische toiletten. Brood, vis, groente, fruit en hele maaltijden worden door verkopers aan de man gebracht. De maaltijd hebben we uitgeprobeerd. s-Middags besteld en s-avonds precies op de afgesproken tijd bezorgd. Voor 12 euro 2 schalen couscous, vegetarische en met vlees, waar we twee dagen van hebben gegeten. Oualidia is verder echt een badplaats, met stranden aan de lagune en hoge duinen en brede stranden aan de Atlantische kust, waar je ook lekker kunt wandelen. De volgende stop was Safi, op camping International, zo'n 3km lopen van de medina. De medina heeft veel overdekte en blauw-wit geverfde straatjes, levendige souks en leuke terrasjes. We zijn zo langzamerhand aan een rustpauze toe en besluiten naar een 'betere' camping in de buurt van Essaouira te gaan. Dit is camping Les Oliviers in Ounagha, inderdaad een verzorgde camping met een leuk uitziend sanitairgebouw. Vandaag de hele dag niets gedaan en lekker in de zon gelegen, het is hier overdag zo'n 26 graden. Vanavond nog buiten gegeten, maar inmiddels weer in het busje met de kachel aan.
2017-01-31 - Mohammedia
Afgelopen dagen inderdaad goed weer gehad, overdag oplopend tot 18-19 graden. In het zonnetje is het dan al erg lekker. Vanaf Moulay Bousselham zijn we naar Kénitra gereden en hebben daar op de stadscamping overnacht. We hebben het wel weer zwaar gemaakt voor het busje. De route die we hebben gekozen loopt over leuke platteland weggetjes, maar door de zware regenval van afgelopen dagen lagen nu vaak grote en soms diepe plassen op de weg. Bij een tunnel, waar de plas wel erg diep leek, maar even gewacht op een andere auto om te kijken hoe die het aanpakt. Even later kwam een auto met wat wegwerkers die ons netjes door en langs de plassen hebben gegidst. Na de eerste diep plas werden we erop gewezen dat onze nummerplaat half los hing. Met vereende krachten werd die weer vastgezet. Na een kleine 10km waren zij op hun werkplek en werden we nog even nagezwaaid. De camping in Kénitra ligt vlakbij het centrum, dus de volgende dag het centrum in. Lange straten vol met winkeltjes en marktstalletjes, erg levendig. Een restaurantje vinden was echter niet zo eenvoudig, Pas op de bredere boulevards kwamen we wat tegen. Verder is Kénitra geen plaats om lang te blijven. De volgende stop is Mohammedia, een plaatsje 30km boven Casablanca en zomers blijkbaar erg druk met vakantie vierende Marokkanen. De camping ligt dan ook ingepakt tussen nieuwbouwflats met huur- en koopappartementen. Onderweg naar Mohammedia wilden we de Romeinse ruïnestad Thamusida bekijken. Helaas niet gevonden, geen borden met verwijzingen langs de weg en een poging op de coördinaten af te rijden liep dood op te modderige zandwegen. Achteraf bleek dat we zo'n 200 meter verder hadden moeten rijden. Terug bij de hoofdweg zagen we veel mensen op hun ezelskarren naar een centraal punt rijden. Dit bleek een grote openluchtmarkt, waar van alles te koop is. Erg leuk om op rond te lopen en te bekijken hoe er wordt gehandeld. Ongelofelijk om te zien hoeveel mensen gebruik maken van een ezel met korte platte wagen als hoofdvervoersmiddel. De camping in Mohammedia ligt een flink eind buiten het stadje. We zijn naar de Medina gewandeld, maar de geschatte 5-6 kilometer werden er 12, waarvan de laatste helft langs een drukke laan, niet leuk. In en rond de Medina is het wel weer leuk wandelen, met al die bedrijvigheid. Op sommige plaatsen is de straat versperd met een grote tent, dat blijkt dan een familiefeest te zijn. Terug naar de camping maar met de taxi, voor de deur van de camping afgezet voor 50Dh. Gisteren zijn we met taxi en trein naar Casablanca geweest om de grote moskee Hassan II te bekijken. Dit is een van de grootste moskeeën ter wereld, met grote gebedszalen, wasruimten en hamman met mooi afgewerkte plafonds en muren. Ook de enige moskee die toegankelijk is voor niet-moslims. 4x per dag is er een gegidste rondleiding in meerdere talen. Vandaag hebben we weer eens een wasdag gehouden, tot onze verrassing bleef het droog :).
2017-01-26 - Moulay Bousselham
Dinsdag, na nog een dagje Assilah, weer op stap gegaan. Op weg naar Larache. Op een heuvel vlak voor Larache liggen de ruïnes van de Romeinse stad Lixus. Vrij toegankelijk, maar er loopt wel een bewaker met je mee. De oude stad is behoorlijk groot en is is maar een klein deel blootgelegd. Wel leuk om een uurtje doorheen te zwerven. Restanten van huizen, straten, een badhuis, amfitheater en tempel. De huizen van de rijkere inwoners lagen natuurlijk bovenop de heuvel met geweldig uitzicht over de rivierdelta. Larache zelf vonden we een drukke stad, de beoogde camperplaats een stoffige parkeerplaats vlak bij de haven. Al snel besloten naar de camping bij Moulay Bousselham te rijden. Dit is een klein dorp aan een rivierdelta met enorm grote stranden. Zomers wordt het hier een drukte van belang met strandbezoekers, nu is het erg rustig. Wel met 2 campings, die redelijk bezet zijn. Het dorp ligt op een heuvel boven zee met een groot plein/flaneerboulevard. Op de markt tong en groente gekocht om zelf wat te koken. Op het pitje buiten natuurlijk, anders stinkt de hele bus naar vis. Vandaag een boottocht van twee uur gemaakt over de Merdja Zerga lagune. Voor de vissers is dit een goede bijverdienste, momenteel is de visstand erg bedroevend, waardoor er nauwelijks wordt gevist. Vanmiddag trok het weer helemaal dicht en aan het eind van de middag begon het te regenen. Morgen weer verder naar het zuiden, hopen op beter weer.
2017-01-22 - Assilah
Afgelopen donderdag zijn we via Sevilla doorgereden naar camping Los Gazules bij Alcalá de los Gazules. Deze camping kenden we al en ligt op 45 minuten van Algeciras, waar we de veerboot naar Tanger willen nemen. In Monfraguë was het nog gelukt de tickets online te reserveren en af te laten drukken bij de receptie was wel een probleempje, omdat het internet bereik op de receptie slecht was, de receptioniste heeft de bevestigingsbrief uiteindelijk thuis afgedrukt :)). Omdat Anja al een tijdje problemen heeft met haar fototoestel bijna alle foto's zijn onscherp, waarschijnlijk hebben de vallen met de camera vorig jaar er geen goed gedaan , hebben we besloten bij Sevilla naar een Mediamarkt te zoeken om een nieuwe te kopen. Helaas geen Mediamarkt, maar wel een El Corte Ingles. Wordt weer even flink studeren op de handleiding en maar hopen dat de foto's beter worden. In Algeciras werden we in de haven opgevangen door mannetjes, die tegen betaling wel iets voor je konden regelen om snel op een veerboot terecht te komen. Anders werd het al snel pas 's-avonds laat. We hadden gereserveerd voor de boot van 12:00 uur, maar ik moest de tickets nog ophalen in het kantoortje. Alle maatschappijen hebben een kantoortje naast elkaar, dus bij het betreden van het gebouw wordt gelijk aan alle kanten aan je getrokken. Het FRS kantoor gevonden en al snel in het bezit van de tickets. De boot vertrok iets na 12:00 en was nagenoeg leeg, op z'n hoogst zo'n 30 campers. Na een snelle overtocht nog even oponthoud bij de douane. Voor de auto moet een invoerformulier worden ingevuld en die wordt vervolgens gecontroleerd en gestempeld, dat duurt even. Maar ik had de formulieren al van te voren gedownload en ingevuld, dus we konden als een van de eersten vertrekken. Langs de kustweg richting Tanger gereden en dwars door Tanger, smalle straatjes, naar camping Miramonte, een kleine stadscamping op een heuvel. De tomtom leidde ons naar de achteringang van de camping, wel een hek, maar duidelijk al in geen jaren open geweest. We werden met een vaag gebaar verwezen naar de andere kant van de camping. Gelukkig ging dat goed, wel lekker steil omlaag, maar in een bocht zagen we het hek van de camping. Ook gesloten maar met een bord dat je moest toeteren om binnengelaten te worden. Dat werkte en 10 minuten later zaten we in de zon. De camping is klein en heeft matig sanitair. Er is een warme douche, maar daar moet je eerst een sleutel voor bemachtigen. Dat werd voor ons dus gewoon wassen in het busje. De camping is onderdeel van een toeristisch complex met bungalows, terrassen en een zwembad, mooi gelegen met uitzicht op zee. Nu in de winter staat alles leeg, we zijn benieuwd hoe het hier in de zomer uitziet. Lopend in 20 minuten aar de medina, langs een groot sport- en speelveld, waar volop gebruik van wordt gemaakt. In de medina natuurlijk al snel het slachtoffer van een 'gids', maar hij bracht het leuk en we lieten hem zijn gang gaan. Hij bracht ons naar een tapijtzaak in een groot, mooi ingericht gebouw, van het terras hadden we een mooi uitzicht over de stad. Na een korte tapijtdemonstratie -waar we al snel duidelijk maakten, dat we toch niets kochten- waren we al snel aan het eind van de tour. Afscheid van Hassan genomen, die genoegen nam met een fooi van 20 dirham (2). Daarna en de volgende dag konden we op eigen houtje door de wirwar van straatjes dwalen. De kasbah (paleis) is nu een museum, maar vooral de moeite waard door de mooi versierde plafonds. Bij paleis Detroit met mooi ingerichte theekamers, konden we op het dakterras op ons gemak koffie drinken en van het uitzicht genieten. Vandaag zijn we weer op weg gegaan richting Assilah. Via de weg over de kaap, mooie luxe villas, net Wassenaar, kwamen we na een uurtje aan in Assilah, waar we op camping Echrigui staan. Hier wel standaard een paar douches met warm water. Vanmiddag nog de Medina van Assilah bekeken. Assilah is een tijd lang door de Portugezen bezet geweest, die van het stadje hebben ommuurd. Blijkbaar ook voor de Marokkanen een geliefd uitje, op sommige punten was het behoorlijk druk met flanerende en elkaar fotograferende mensen. Net buiten de medina zijn leuke drukke straatjes met volop theehuizen en restaurantjes. Weer lekker gegeten in het zonnetje, een groenten couscous en tajine met gehaktballetjes. We beginnen er al gewend te raken om alleen maar muntthee te drinken :).
2017-01-18 - NP Monfragüe
Zondag via Bordeaux richting Spaanse grens, vooral de laatste 30km voor de grens gaat langzaam door allerlei kustplaatsjes als je niet over de tolweg gaat. Wel weer erg leuke plaatsjes. Ook San Sebastian ziet er leuk uit, mooie baai en mooie lanen. Helaas regent het, dus van de stad bekijken komt niets. De camping ligt op de rotsen 4km van de stad. Wel weer even lachen, dat ik de slagboom niet omhoog kreeg met het net bij de receptie verkregen kaartje. Mocht Anja er in de stromende regen weer uit om de slagboom te openen. De route maandag vanaf San Sebastian over de N1 was niet mooi. De N1 loopt door een smalle vallei, maar die is volgebouwd met industrieterreinen en flats. Pas na Burgos werd de omgeving een stuk interessanter. Na Burgos zijn de snelwegen ook weer tolvrij, dus kunnen we behoorlijk opschieten. De camping bij NP Monfragüe kenden we nog van afgelopen oktober. Bij aankomst een heerlijk zonnetje, zodat we nog een uurtje in de zon hebben kunnen zitten. Gisteren een wandeling in het park gemaakt, de gele route, normaal 9km, maar we hebben er een paar kilometer aangeplakt door naar de stuwdam te lopen. Op meerder plaatsen onderweg hebben we groepjes herten gezien, altijd leuk om naar de kijken. Ook de vale gieren waren weer volop aanwezig, zodat we maar stilgestaan als gewandeld hebben. Vandaag hebben we de stad Plasencia bezocht. Een aardige oude binnenstad met wat restanten stadsmuur, een oude en nieuwe kathedraal, meerdere middeleeuwse gebouwen en een aquaduct. Lekker weer eens een menu del día genomen en wat boodschappen gedaan. Morgen reizen we weer verder.
2017-01-14 - Saint-Saud-Lacoussière
Twee reisdagen achter de rug. Gisteren ingepakt tijdens de sneeuwbuien in Pijnacker en rond 10:30 vertrokken. Al snel klaarde het op en reden we in een lekker zonnetje. Pas bij het binnenrijden van Frankrijk betrok de lucht weer en kregen we diverse sneeuw- en regenbuien over ons heen. Onderweg zagen we een camper, die door de gladheid in de sloot naast de weg was beland, toch wel even schrikken. Bij Parijs in een flinke file terechtgekomen, zodat we pas tegen zeven uur op de camping waren. Vandaag vroeg opgestaan met een lekker zonnetje en ijs op het gras, lekker koud. Goed weer gehad onderweg en een vlotte, rustige rit. De camping (camping Wankan Tanka) die we hebben uitgezocht ligt in het Parc Naturel Régional Périgord Limousin bij het plaatsje Saint Saud Lacoussiére en heeft Nederlandse eigenaars. Een kleine leuke camping in een rustige bosrijke omgeving. Van de eigenaresse kregen we een wandelkaart met een route van 6km, die we vanmiddag hebben gelopen. Lekker om de benen te kunnen strekken na de lange zit. De camping is dit jaar voor het eerst in het winterseizoen open en we zijn de eerste gasten. Het busje mocht gelijk op de foto voor de website (wakantanka.nl).