Reisverhalen - 2024 Italië

2024-05-09 - Pijnacker
De 3 regendagen -de weersvoorspelling kwam nu eens wel uit!- hebben we grotendeels in de camper doorgebracht. Alleen eruit om wat boodschappen te doen. Zaterdag werd het zonnig weer en hebben we trein naar Napels genomen. Met openbaar vervoer goed te doen vanaf de camperplaats, een half uurtje wandelen en dan een uur in de trein en je zit midden in Napels. Een geweldig drukke stad, overal drommen mensen en veel en druk verkeer, zelfs in de smalste straatjes moet je oppassen voor auto's en scooters. Wel overal restaurants en barretjes en het komt allemaal gezellig over. Met de kabeltrein de berg op naar Castel d'Elmo, een groot fort boven op de heuvel, met als grootste attractie het geweldige uitzicht op de stad en de baai. Vol van alle indrukken en lawaai weer met het boemeltje terug naar Pompeii, waar we de pech hadden dat het restaurantje vlak bij de camperplaats weliswaar geopend was, maar dat de kok er nog niet was, alleen wat (opgewarmde) broodjes te krijgen. Dat werd weer zelf koken, ook lekker! Hierna hebben we onze Italië reis wat abrupt afgesloten en zijn gisteravond na 4 rijdagen in Nederland aangekomen. Maar we hebben veel gezien, leuke activiteiten gedaan en veel lieve mensen ontmoet. De Italianen in het zuiden zijn toch veel vriendelijker dan we ons herinneren van Toscane.

2024-05-01 - Pompeï
Na Alberobello werd het tijd om weer door te steken naar de westkust. Een langere rit over snelwegen met halverwege een tussenstop in het plaatsje Satriano di Luciana. Uitgezocht vanwege de gratis camperplaats en de vele muurschilderingen. Ook weer leuk om al slenterend door het dorp al die muurschilderingen te ontdekken. Even uit eten gaan was hier wel een probleem, Op Google Maps werden wel een aantal restaurantjes aangegeven, maar die waren niet meer te vinden of nog gesloten. Een voorbijganger loosde ons door het stadje naar een wel geopend restaurant, haastig door het stadje tegen de heuvel op. Net open, het was eigenlijk nog te vroeg voor een Italiaans restaurant. De pizza-oven moest nog worden aangestoken, maar met een antipasta vooraf, kwam dat wel goed. Lekker gegeten en voldaan weer terug naar de camper. De volgende dag door naar Pompeii. De uitgezochte en vooraf besproken camperplaats ligt 1,5km van het centrum, en is afgeladen vol. Het is vandaag 25 april, de nationale feestdag van Italië, en dus ook veel Italianen op pad. De plekjes zijn smal, maar voor de camper nog plaats om een tafel buiten te zetten. Gezellig met de buren op 1,5m afstand. De beheerders zijn wel erg vriendelijk en van alles kan worden geregeld. We werden ook direct gewaarschuwd dat we alles wat we nodig hebben moesten inkopen voordat we in de hoofdstraat zijn, want daar is alles veel duurder! Gelijk afspraken gemaakt voor het vullen van een gasfles en het huren van een scooter. Zaterdag is onze trouwdag en we hebben onszelf op een tandem paraglider vlucht getrakteerd. Om op de startplek te komen hebben we de scooter gehuurd. Het rijden in het Italiaanse verkeer met een scooter is ook al weer een avontuur op zich. Zo'n scooter is toch wel wat krap met z'n tweeën en je moet voortdurend oppassen niet van de weg gedrukt te worden. Op de startplaats aangekomen, moesten we wel een paar uur wachten tot de wind binnen de grenzen was. Tegen 5 uur was het zover, prachtig om dat vlieggevoel weer te ervaren en dat met een geweldig uitzicht op de vallei rond Pompeii en op de Vesuvius. Eenmaal in de lucht mochten we zelf aan de stuurlijnen. Anja heeft dat bijna de hele vlucht volgehouden, ik heb na een aantal minuten de stuurlijnen ingewisseld voor de camerastick, ook leuk en ontspannend! Pompeii is natuurlijk een erg toeristisch plaatsje, maar komt toch niet te druk en erg gezellig over. Al snel een bar/restaurant gevonden met betaalbare alperol spritz, waar we nu dagelijks even langsgaan. Maandag en dinsdag op pad geweest in de archeologische sites van Pompeii. Indrukwekkend om te zien hoe groot het stadje in die tijd (79 na C) al was en hoe van alles onder de laag modder bewaard is gebleven. Van de ommuurde oude stad zijn veel straten met woonhuizen, winkels en villa's goed te zien. Daarnaast resten van overheidsgebouwen, het forum, theaters, en het amfitheater. Het is ook zo groot, dat je eigenlijk weinig last hebt van de vele bezoekers, enkele malen hebben we wel een huis overgeslagen omdat daar dan net een grote groep in verdween. Een lange dag en heel wat slenter kilometers. Vlak bij de camperplaats hadden we een restaurantje gezien en daar wilden we wat gaan eten. Helaas, luiken dicht en ook na een koffie aan de overkant om 19:30 nog geen teken van leven. Dan maar terug naar een supermarktje om wat in te slaan en zelf te koken. Vandaag gestart met een bewolkte hemel, voor een groot deel van de dag en de komende twee dagen is regen voorspeld. Tussen de buien door boodschappen gedaan en naar een wasserette gewandeld, verder hadden we niet veel puf meer.

2024-04-23 - Alberobello
Afgelopen week weer een stuk van de hak van Italië gereden. Eerst naar Lecce, de barok hoofdstad van Apulië. De beheerder van de camperplaats in Otranto had ons het adres van een parkeerterrein in Lecce gegeven, maar dat bleek vreselijk druk, blij dat we er weer heelhuids vanaf kwamen. Aan de andere kant van het centrum een grote, rustige parking gevonden. Volop ruimte en een paar andere campers die daar ook bleven overnachten. Een deel van de parking werd de volgende dag gebruikt voor en rommelmarkt, maar daar hadden we geen overlast van. Lecce heeft veel gebouwen in een overdadige barokstijl, mooie gevels, grote beelden en veel details. Het hiervoor gebruikte zandsteen uit de omgeving -Lecce-zandsteen- is erg zacht en goed bewerkbaar. Daarna door naar Villanova, waar een camperplaats is met loosmogelijkheden, wel nodig na 3 dagen 'vrij' staan. Aangekomen met grijs en nat weer, even het dorp in, maar komt niet erg uitnodigend over. De volgende ochtend met stralend weer naar de bakker en dan ziet het dorp er ineens heel anders uit. Volop leven op straat, de winkeltjes zijn open, terrasjes op straat en ook de zee ziet er mooi uit. Maar het doel is het witte stadje Otsuni, waar we de camper op één van de parkings kwijt konden. Rustig, geen voorzieningen, maar wel op loopafstand van het stadje. Het stadje ligt op een heuvel en steekt dus boven de omgeving uit. De stadsmuren en de huizen worden jaarlijks van een nieuwe witte kalklaag voorzien. Het stadje komt in veel reisgidsen voor en wordt dus volop bezocht, hele ladingen met touringcars aangevoerde toeristen. De hoofdstraat is dan ook behoorlijk druk, maar zodra je wat verder in zijstraten afdaalt, ben je de drukte weer kwijt en na de lunch wordt het so wie so veel rustiger. We komen nu in de buurt van de Trulli, kegelvormige huizen, die in deze regio het beeld bepalen. Een tussenstop in het dorpje Sisto aan het begin van een fietspad over een oud, drooggelegd, aquaduct. We konden wat eten in een Braceria, een slagerij met restaurant. Een antipasta met verschillende vleeswaren en kaassoorten en als hoofdgerecht voor mij een vleesschotel met verschillende soorten vlees en worsten en voor Anja een pasta met een bal draadjesvlees gevuld met kaas, allemaal erg lekker. We hebben de camper geparkeerd op een parking bij de kerk, volgens de informatie die we hadden, was de kerk niet meer in gebruik. Mis, het is zondag en s-avonds liep de hele parking vol. Gisterenochtend dan de geplande fietstocht gereden. Het fietspad was 12,5km lang, goed toegankelijk en met acceptabele hoogteverschillen en loopt dwars door de landbouwvelden, boomgaarden en een stukje door bos. Het eindpunt is een picknickplaats in het bos, leuk, maar erg vervuild. Onderweg veel bruggen en veel trulli, die hier meestal zijn omgebouwd tot luxe B&B's. Na de fietstocht in de camper geluncht en doorgereden naar Alberobello, onze laatste stop in deze regio. Alberobello wordt ook wel de Trulli hoofdstad genoemd, er zijn wel zo'n 1000 trulli te vinden. 2 op heuvels liggende wijken staan vol met naast en aan elkaar geschakelde trulli. In de hoofdstraat zijn deze allemaal omgevormd tot soevenir- en sieradenwinkels, restaurants en cafés. Volop toeristen en gezellig druk. In de meer achteraf liggende straten zijn de trulli meer nog als woonhuis in gebruik en komen ze wat authentieker over. Ook regelmatig vooral oudere bewoners, die voor het huis zitten of naar buiten komen als ze je in een vreemde taal horen praten. Bij een van de huizen werden we uitgenodigd om even binnen te kijken. Erg leuk om zo door de straatjes te zwerven. Vandaag was het weer een stuk minder, veel regen en een stuk kouder. In de middag knapte het op en hebben we nog een paar uur in het zonnetje door het stadje gelopen en waren we weer net voor de volgende buien binnen.

2024-04-16 - Otranto
Vorige week zijn we na een leuke rit langs kustplaatsjes aangekomen in Santa Maria di Leuca, het zuidelijkste plaatsje van Italië. De eerste nacht overnacht langs de straat aan de meest zuidelijke kaap: Punta Ristola Leuca. Een leuke plek om te overnachten. De aangrenzende villa's zijn in dit jaargetijde onbewoond, dan hebben wij geen bezwaar om daar vlak voor te gaan staan. Een mooie breed trottoir en verschillende banken om van het uitzicht te genieten. Er waren nog twee andere campers en bij zonsondergang kwamen er toch een boel mensen even genieten van de ondergaande zon. Daarna toch gekozen voor een camperplaats in het dorp, een mooie rustige grote ruimte met prima sanitair. Weinig andere campers, dus we voelden ons weer lekker vrij. Het dorpje is bekend om zijn mooie art-deco villa's en daarvan hebben we er inderdaad een boel gezien. We kwamen erachter dat zaterdag 13/4 een religieus feest met elk uur een mis en 's-avonds een processie, een optreden van een band en afsluitend vuurwerk werd gehouden en dat daarnaast de vuurtoren een open dag hield -vuurtorens zijn hier altijd militair gebied en normaal niet toegankelijk!- Zaterdag bijtijds naar de vuurtoren, maar helaas een rij van meer dan 50 mensen, dus geen plek meer in de ochtend. Wel de benodigde invulformulieren meegenomen en daarmee gewapend om 14:00 weer bij het hek. Al snel vormde zich weer een behoorlijke rij. Omdat we al klaar stonden met de benodigde formulieren konden we met de eerste groep naar binnen, toch wel leuk, zo'n strijd om het uitzicht vanaf een vuurtoren te mogen bekijken. Bij de basiliek nog net de inzegening van een motorijdersclub meegemaakt, waarbij de motorrijders werd gevraagd na de inzegening flink de motor te laten lopen, een leuk spectakel. De processie, band en vuurwerk waren gepland vanaf 18:00, dat konden we dus aansluitend meepakken. Leuk, ingetogen en duidelijk bedoeld als lokaal gebeuren. Zondag op pad gegaan voor een wandeling, de Sentiero della Cipolliana, een kustwandeling via een leuk pad en een bezoek aan de grot Cipolliana naar de Ciolo kloof. Door de kloof naar boven en via plattelandswegen weer terug naar de camper. Het parkeren was trouwens hier wel lastig, smalle wegen en dan is een geparkeerde auto voor ons al gauw een obstakel. Achteruit tegen de berg op is ook geen hobby van me. Bij het plaatsje Otranto een plek gevonden op camperplaats Oasy, een plekje in de schaduw van een rij bomen, met het hete weer van de laatste dagen, wel zo prettig. De camperplaats ligt op 500m van het oude centrum. Een leuk beknopt centrum, wel wat meer toeristisch met veel restaurants en souvenirwinkels en lekker druk met flanerende toeristen. Vandaag een wandeling gemaakt naar een oude bauxietmijn, nu een meertje tussen rode bergen. Gisteren ook wel weer gemerkt dat mijn Italiaans nog wat te wensen overlaat. Op mijn vraag aan de campingbeheerder of we cash of 'a contanto' moesten betalen, zei die natuurlijk gevat “dat is hetzelfde, maar doe maar cash”.

2024-04-09 - Gallipoli
Na Ginosa werd het weer tijd om richting de kust te rijden en wat Griekse cultuur op te doen. Het plaatsje Metaponto (Metapontum) is oorspronkelijk een door de Grieken in de 7e eeuw voor Christus gestichte kolonie. De archeologische opgraving toont een deel van de fundamenten van de oude stad - vooral het deel met de heiligdommen en het theater-. Op 6km afstand stond een grote tempel van Hera, waarvan nog 15 pilaren resten. We waren de enige bezoekers, dus we hebben lekker lopen struinen. Daarna een plekje aan het strand opgezocht voor de overnachting. De plek die we hebben uitgekozen is goed bevallen, een breed, zanderig parkeerterrein langs een riviertje aan het eind van een weg. Alleen gebruikt door vissers en strandbezoekers. Wel een treinspoor op 100m, maar het lawaai daarvan viel mee. En natuurlijk vlak bij het strand, waar we heerlijk in de zon hebben gelegen. Jammer van dit soort plekken is wel, dat de Italianen makkelijk zijn in het weggooien van afval, overal ligt zwerfvuil! En geen vuilnisbak te bekennen, anders hadden we in ieder geval de directe omgeving van de camper schoongemaakt. -doen we meestal als we gratis staan-! Het zeewater is nog erg fris, een snelle duik lukt nog wel, maar een stuk zwemmen is er nog niet bij. De volgende stop was Taranto. De camper geparkeerd op een algemene parkeerplaats bij de brug naar de oude stad. Een paar uur is wel te doen, maar dit is geen fijne plaats om te overnachten. De oude stad kwam op ons levendig en volks over, veel mensen op de been en we waren nu eens vroeg genoeg om alle winkeltjes open te zien -alles gaat tussen 13:00 en 16:00 dicht en dan is het een dooie boel-. Ons doel hier is het Castello Argonese. een imposant kasteel dat nog bij de Italiaanse Marine in beheer is. Het kasteel kan alleen worden bezocht met een rondleiding. Toen we binnenkwamen, werden we door een grote groep jongelui opgewacht. Dat bleken studenten te zijn die een soort stage voor een toeristische opleiding doen. Een enthousiaste jonge knul heeft ons samen met twee Françaises rondgeleid. Hij sprak behoorlijk goed Engels en wist veel over de geschiedenis van het kasteel en Taranto te vertellen. De enige stoorzender was een hotemetoot van het kasteel, die hem telkens aanspoorde om de rondleiding te beëindigen. Voor de overnachting zijn we terechtgekomen op een camperplaats bij Marina di Pulsano, waar we uiteindelijk 3 nachten zijn gebleven. Een ruim terrein met een eigen trap naar het strand. Zaterdag bleek dat de weekenden ook bij de Italianen in trek zijn en al snel liep de camperplaats vol. Naast ons kwam een camper te staan met een Italiaans gezin, dat het prettig vond met de opening naar ons toe te staan, weg privacy. Gezellig aan je tafeltje buiten eten met de buren op 2m afstand. Maar toen we van het strand afkwamen, ontvingen ze ons wel met een prosecco en Jaap vond 2 schaarsgeklede Italiaanse dames vlak tegenover ook niet erg. Het dorp is een langgerekt lint van hotelletjes, resorts en restaurantjes en zo in het weekend lekker druk, er wordt veel geflaneerd en op terrasjes gezeten. Gisteren over de mooie kustroute -mooie stukken door de duinen- aangekomen bij Gallipoli. Onderweg bij het stadje Nardò inkopen gedaan en een wasserij opgezocht. Dit keer wel erg luxe, we konden de zakken met was achterlaten en na de lunch weer ophalen. De was was inmiddels keurig voor ons gewassen, gedroogd en opgevouwen, een mooie service! Gallipoli is een van de grote plaatsen in de hak van Italië. De oude stad ligt op een eilandje voor de kust en is met een enkele brug met het vaste land en de nieuwe stad verbonden. De stad heeft een leuke haven, waar vissers druk bezig zijn met het herstellen van hun netten en het aanbrengen van aas aan de vishaken. Daarnaast mooie oude palazzo's en veel kerken. Er is hier veel gebouwd met een soort zandsteen, waarin allerlei sierpatronen zijn aangebracht. Na een lekkere vislunch op ons gemak teruggewandeld naar de camper. We hadden dit keer gekozen voor een parkeerterrein bij een evenementenlocatie en aan de rand van een duinpark. Nu goed te doen, maar vanaf begin juni zijn er regelmatig grote muziekfestivals en wil je hier niet zijn. Morgen gaan we op weg naar het zuidelijkste punt van Italië.

2024-04-02 - Ginosa
De camperplaats bij Masseria Radogna is zo goed bevallen, dat we 7 nachten zijn gebleven. We staan op de laatste plek bij een rijtje bomen en hebben van niemand last. We zitten net in de paasweek en dat betekent regelmatig nieuwe Italiaanse gasten. Vanaf de camperplaats rijdt een shuttle meerdere malen per dag op en neer naar de stad, waar wij dus ook een paar keer gebruik van hebben gemaakt. Paolo, de beheerder, is erg vriendelijk en regelt van alles. We hadden inmiddels een lege gasfles en daar wist hij wel iemand voor. De volgende ochtend om 09:00 uur stond hij al met een volle fles voor te deur, een mooie service! De camperplaats ligt middenin een natuurgebied, dat wordt onderhouden door een kudde grote runderen, die elke dag voorbij komen, al vrolijk bellend met hun grote bellen. De koeien worden weer begeleid door koereigers, die s-ochtends in grote groepen op het grasveld naast de camper komen foerageren, erg leuk om te zien. Wij dachten dat dat normaal was, maar Paolo was er ook enthousiast over, dat had hij ook nog niet gezien! Vlak naast de camperplaats ligt een opgraving van een neolithisch dorp, goed toegankelijk gemaakt met vlonderpaden en uitlegborden. Knap dat archeologen uit de geringe opgravingen zoveel informatie kunnen halen. Wij vonden Matera een fijne stad om doorheen te kuieren. De oude sassi, grotwoningen wijken, bestaan uit een wirwar van trapstraatjes met oude, verlaten grotwoningen, maar ook met mooi gerestaureerde, nu als B&B dienstdoende woningen. Er wordt nog volop aan restauratieprojecten gewerkt. Matera is ook een erg toeristische stad, dat merk je dan ook aan de vele grote groepen, die met een gids door de stad lopen. Op enkele wandelingen door en langs het ravijn hebben we veel grotwoningen en -kerken bekeken. We blijven het leuk vinden, zo vrij rond te zwerven tussen de ruïnes. Kerken zijn meestal gesloten met een traliewerk, maar soms zijn de fresco's ook van buitenaf goed te zien. Het voordeel van het wandelen met een gids is dan ook, dat die meestal wel de sleutel van het hekwerk hebben. De rivier konden we oversteken met een mooie hangbrug, Van camping naar stad was ongeveer een uur lopen. Zo met de paasdagen werd het een stuk drukker, wat er toe leidde, dat we zondag flink moesten zoeken naar een restaurant dat niet volzat. Maar doordat we ook geld moesten trekken, kwamen we buiten de toeristische stadsdelen en vonden we een leuk lokaal restaurant. We besloten maandag weer te vertrekken, en zijn doorgereden naar het stadje Ginosa, zo'n 25km verderop. Ik had gelezen, dat de beheerder van een camperplaats daar, rondvluchten met een gyrocopter verzorgd en dat leek ons erg leuk. De camperplaats op een grote boerderij was snel gevonden en we zijn de enige (camper)gasten. Wel veel personenauto's, het is tweede paasdag en in Italië wordt dat gevierd door met de hele familie samen te eten. Ons even telefonisch gemeld en aangeven dat we een rondvlucht wilden maken. Dat ging op maandag natuurlijk niet vanwege het feest en het was trouwens slecht weer, laaghangende bewolking en veel wind. Die avond verder niemand meer gezien en de volgende ochtend weer gebeld. De eigenaar was even in de stad, maar kwam na een half uurtje bij ons langs. We hadden ons er al op ingesteld dat de rondvlucht niet doorging, maar nee hoor, vriendelijk lachend: “willen jullie nog de rondvlucht? Dat kan, ik ben er klaar voor, tot over 10min bij de hangar!”. Zo makkelijk en informeel, heerlijk. Anja ging als eerste, vliegoverall aan en helm op, en daar ging de gyrocopter al rijdend de hangar uit en naar de landingsbaan. Een leuke vlucht van 15min naar en boven de ravijnen van Laterza en Ginosa op een vluchthoogte van 250m. Zo met die open zitplaatsen is dat een hele belevenis. Het was nog lekker vroeg en we besloten toch ook de wandeling van de camping naar het dorp te maken, een leuk wandelpad langs de rand van het ravijn en vervolgens afdalend naar de bodem van het ravijn. Ook hier weer volop grotwoningen en -kerken. Dit keer zonder andere toeristen en zonder hekken! In het dorp aangekomen, eerst op zoek naar een lunchgelegenheid. Een voorbijganger vroeg wat we zochten en verwees ons naar een cafetaria voor een broodje, dit was een dorp en geen stad. Hier heb je overdag geen restaurants met volledige maaltijden! Bij het aangewezen cafe toch een lekkere kaas- en worstschotel kunnen bestellen en lekker in het zonnetje kunnen opeten. Na de maaltijd terug het ravijn in en om het dorp gewandeld. We kwamen langs een locatie, waar hier afgelopen donderdag de Passion is nagespeeld, de decorstukken stonden er nog. Zo in deze setting lijkt ons dat een geweldige voorstelling. Na nog een uurtje lopen waren we weer terug bij de camper, waar we nog even van de zon hebben kunnen genieten.

2024-03-26 - Matera
Donderdag een kort bezoek gebracht aan het bezoekerscentrum van NP Pollino in Campotenese, een gebouw dat er uitziet als een grote stapel boomstammen, leuk bedacht. Er was net stroomstoring, dus geen koffie! Ook qua informatie heel beperkt, alleen een serie foto's over het park. Maar snel doorgereden het park in, een mooie slingerweg naar de hoogvlakte Piano Ruggio, waar we op een parkeerterrein konden overnachten. Lekker hoog, 1530m, dus het werd s-nachts behoorlijk fris. We hebben een wandeling gemaakt naar het uitzichtpunt Belvedere di Malvento. Een mooie wandeling over de bergweiden met loslopende paarden en door beuken- en eikenbossen. De bomen zijn hier erg hoog en er is nauwelijks grondbegroeiing, zodat je ver om je heen kunt kijken. Het uitzichtpunt ligt op een hoogte van 1675m en geeft een prachtig uitzicht op de hoge bergrange van NP Pollino en over het dal waarin het stadje Moreno Calabra ligt. Toen we op de parking aankwamen was daar al een camper, maar die ging laat in de middag weer weg, zodat we de nacht in ons eentje stonden. Erg rustig, pas in de ochtend komt er weer wat verkeer voorbij. De volgende ochtend een stukje doorgereden naar Colle dell'Imposo, waarvandaan een wandeling naar Piano del Gaudolino begint. Weer een mooi stuk natuur, door bossen en over bergweiden. Ons einddoel was Bivacco di Gaudolino, een altijd voor iedereen toegankelijke schuilhut met een veranda, waar we uit de wind onze lunch en koffie konden gebruiken. Tijdens de lunch betrok het, werd het behoorlijk koud en zaten we weer in de wolken. Op de terugweg behoorlijk doorgestapt, alles naar beneden is toch een stuk makkelijker! Met de camper een paar kilometer verderop een volgende overnachtingsplek op Piano Visitone, een grote redelijke vlakke bergweide met verschillende huisjes, een bar/cafe -alleen in het weekend geopend- en een sinds 2017 gesloten refugio. Zonde hoor om te zien hoe die gebouwen staan te verpauperen. Gezien de drassige toestand van de bergweide, veel diepe en modderige, rijsporen, hebben we de camper maar naast één van de huisjes vlak bij de weg geplaatst, zodat we zeker weer weg konden komen. De volgende ochtend was het helemaal helder en scheen de zon volop, zodat we lekker lang bij de camper zijn blijven hangen en van de zon hebben genoten. In de middag dan weer langzaam dit hoge deel van het park verlaten en koers gezet naar San Severino Lucano. Onderweg wilden we bij het uitzichtpunt bij Santuario Madonna del Pollino, een bekend pelgrimsdoel in deze regio, langsgaan. Dat lukte helaas niet, de laatste 10km ging over een weggetje van 1.90m breed, dat lukt niet met de camper. Ook de camperplaats bij San Severino beviel ons niet, zodat we zijn doorgereden naar Fardella. De camperplaats daar ligt op een vlakke heuvel in een lus van de weg, goed verzorgd en prima sanitair. Het dorp ligt 300m verderop, met supermarkt, pizzeria, slager en café. Bij de receptie van de camperplaats hing een folder over een huiskamerrestaurant. Als je daar wilt eten, moet je een dag van te voren reserveren. Dat meteen gedaan en een afspraak gemaakt voor de volgende avond. De volgende dag het dorp bekeken en een wandeling gemaakt uit een folder die we hebben gekregen. Onderweg wilden we ook kijken waar we die avond zouden gaan eten. Stopt er een auto naast ons, een vriendelijke dame, hallo jullie zijn toch niet op weg naar ons restaurant, we verwachten jullie pas vanavond! Wel heel apart, zo snel al bekend te zijn in zo'n dorp. De wandeling die we hadden gekozen leidde naar een aantal mooie, oeroude en alleenstaande eikenbomen, bij één van de afslagen werden we door een oud mannetje de goede kant uitgewezen. Heel behulpzaam, toch de moeite doen om heel langzaam in het Italiaans te praten en telkens te checken of we het hadden begrepen, heel lief. s-Avonds werden we heel vriendelijk ontvangen in het huiskamerrestaurant, we waren de enige gasten. Er werd ons een heerlijke maaltijd voorgezet van allerlei lokale producten en een speciale pasta -Raskatielli- uit de regio. Na de maaltijd nog gezellig zitten naborrelen met Laura en Francesco. De volgende dag kwamen zo ons nog even uitzwaaien, zo lief. Gisteren weer een langere rit door het achterland van de provincie Basilicata naar ons volgende doel, de stad Matera. Matera ligt aan een diepe canyon en is bekend door zijn vele rotswoningen en rotskerken. We staan met de camper op een camperplaats aan de overkant van de canyon, Area Camper Masseria Radogna. Een basic camperplaats op een hoogvlakte. De stad is te voet bereikbaar over een voetpad dat door de canyon gaat en met een hangbrug de rivier oversteekt. Het voetpad is momenteel officieel gesloten, maar daar trekt niemand zich hier wat van aan. Ook aan onze kant van de canyon zijn meerdere rotskerken en verlaten rotswoningen te bekijken. In de middag maar gelijk een rondwandeling naar een uitzichtpunt gemaakt en gewacht totdat het donker werd, om de verlichting van de stad te zien aangaan. De meeste rotskerken aan deze zijde zijn met hekken afgesloten, alleen te bezichtigen als je een door een gids geleide tour boekt. Vandaag een verplichte binnendag, het heeft bijna de hele dag geregend. Morgen zou het weer beter zijn en gaan we op pad naar de stad.

2024-03-20 - Morano Calabra
Zaterdag en zondag nog in Diamante gebleven, eventjes rustig aan. Over het strand naar Diamante gewandeld en daar genoten van zon, terras, cappuccino en een vislunch. De lunch in hetzelfde restaurantje als van de week, we werden al snel herkend en zijn leuk aan de praat geraakt met de man die de bestelling opnam. Het restaurant is van zijn zus, hij viel alleen maar in, had in Eindhoven bij Philips gewerkt en daarna in veel landen voor een oliemaatschappij. Nu gepensioneerd en hulp bij zijn zus. Bij het eten hadden we al wijn en aperol spritz op en hij kwam na het eten nog met enkele digistiefjes. Lekker, maar het terugwandelen werd er niet makkelijker op. Maandag op pad gegaan naar het NP Pollino, een vreselijke mooie, kronkelige, bergweg langs de rand van het park. Ons doel was het dorpje Morano Calabro, dat tussen het nieuwe en oude dorp een mooie, gratis, camperplaats heeft aangelegd. Een mooie, vlakke parkeerplaats met uitzicht op de bergketen van het park. Het oude dorp is erg leuk om doorheen te wandelen, allerlei smalle kronkelige straatjes en veel trapstraten en -stegen. Op de top natuurlijk de resten van een kasteel en overal tussendoor grote en kleine kerken, meestal dicht, maar enkele ook open, die we natuurlijk snel hebben bewonderd. Bij de afdeling een tijdje staan te praten met een oud echtpaar, dat ons graag de weg naar het kasteel wilde wijzen. Met veel moeite hebben we duidelijk kunnen maken, dat we daar net vandaankwamen en nu op weg zijn naar beneden, wel heel erg aardig. s-Avonds het dorp weer in om te kijken of het pizzarestaurant geopend is. En ja hoor, we konden terecht, onze eerste pizza deze reis! Erg lekker, spek, kaas en noten! Maar een hele pizza is tegenwoordig voor ons toch te veel, dus driekwart in een doos mee terug naar de camper. Vandaag een korte wandeling gemaakt naar een uitzichtpunt boven het dorp, een wandeling van 4km en 200 hoogtemeters. Bij het uitzichtpunt werden we verrast door een metalen constructie van een vallende ster, dat midden in het uitzicht is gebouwd. Er staat gelukkig wel een bankje, zodat we lekker in de zon onze meegebrachte koffie hebben kunnen drinken. Daarna ons verblijf hier afgesloten met een lunch bij het enige overdag open restaurant. Een vlees en kaas schotel als voorgerecht, dan een lokaal pastagerecht, gevolgd door een vleesgerecht met paddenstoelen en afgesloten met een tiramisu met koffie. Van alle gerechten maar één portie, anders komen we niet meer terug bij de camper. Morgen weer dieper het park in voor een wat langere wandeling.

2024-03-15 - Diamante
Vanaf La Castella een stukje langs de kust gereden naar Capo Rizzuto - oude wachttorens - en Capocolonna - een archeologische site met resten van een Griekse, aan Hera gewijde tempel en resten van stadsmuren en huizen uit de Romeinse tijd. Op de parkeerplaats van het bijbehorende museum konden we overnachten. Wel veel rommel, we stonden gratis en konden nergens wat eten of drinken, dan ruimen we als tegenprestatie maar wat rommel op. Voor ons ook prettiger, als alles om je heen er redelijk uitziet. De parkeerplaats is blijkbaar een vrijershaven, de hele avond door telkens weer auto's die na een half uurtje weer verdwijnen. De volgend dag weer op stap naar het NP Sila, waar we een wandeling willen maken bij het plaatsje Lorica. Bij het beginpunt van de wandeling konden we de camper gelukkig goed parkeren. De wandeling zelf liep grotendeels door de bossen. Een tijdje leuk, maar dan verveelt dat ons snel. Hogerop werd het wat meer open en hadden we een mooi uitzicht op het Lago Arvo. De route van de top naar beneden lag blijkbaar lang in de schaduw, want we hebben door heel wat sneeuw, soms enkeldiep, moeten lopen. De paden zijn verder breed en goed te bewandelen. Overnacht hebben we een een camping aan het meer, erg groot en leeg. Een plekje naast een sanitairblok, maar helaas op slot. Een rondje over de camping leerde dat alleen het blok bij de receptie geopend is. Inmiddels was het zo koud geworden, dat we maar van de douche hebben afgezien. Zomers zal het hier prachtig zijn, alle plaatsen op terrassen onder hoge naaldbomen, vaak met zicht op het meer. Maandag wilden we weer doorsteken naar de noordkust, naar het plaatsje Diamante. Van andere camperaars hadden we gehoord dat het daar op de camperplaats goed toeven is. Ik had een mooie route door het park uitgezocht. Een leuke smalle weg over een pas. Dat ging lang goed, af en toe wat omgewaaide bomen langs de weg en afgebrokkelde randen, maar bij het hogeropkomen, steeds meer sneeuw. Totdat na een kilometer of 9 een sneeuwberg de hele weg versperde, blijkbaar was het niet de bedoeling dat we via deze weg over de pas rijden! Omdraaien maar en de standaard route opzoeken. In Diamante de CP Lido Tropical snel gevonden. Een grote camperplaats met plaatsen direct aan het strand, uitzicht op zee en een klein eilandje. Erg mooi, vooral bij ondergaande zon. Diamante is een leuk plaatsje, dat vooral om zijn muurschilderingen bekend is. Er zijn er meer dan 300, dus je kunt behoorlijk wat door de smalle straatjes rondzwerven. Hier zijn gelukkig weer een aantal cafe's en restaurantjes geopend, lekker een capuchino en een gebakken visschotel in het zonnetje. Gisteren voor het eerst deze reis de fietsen afgeladen en een fietstocht gemaakt naar het bergstadje Orsomarso en de waterval Cascata Figara. Een mooie rit door de heuvels en langs een rivier een vallei met loodrechte, rood en geel gekleurde rotswanden in. Bijelkaar wel 54km, de accu's hebben het net volgehouden (en ons zitvlak ook). Vandaag een korte rit gemaakt naar Cirella, een dorpje op 3km, waar we ruïnes van een dorp en kasteel hadden zien liggen. Na een steile weg de fietsen geparkeerd en via een panorama voetpad naar de ruïnes geklommen. Het bergdorp is eeuwenlang bewoond geweest en heeft behoorlijk te lijden gehad van de aardbevingen in deze regio. Maar de genadeklap kwam na de bezetting door Napoleon en het daaropvolgende bombardement van deze Franse voorpost door de Britse marine. De ruïnes zijn vrij toegankelijk en we hebben weer lekker kunnen rondzwerven met een mooi uitzicht over de kustlijn en het omliggende bergland.

2024-03-08 - Le Castella
Buiten de camping en de uitzichtpunten aan de kaap is er in Capo Vaticano niets te beleven. De hele omgeving bestaat uit resorts met af een toe een daarbij behorend restaurant, maar alles is in deze tijd gesloten. Na twee nachten maar weer opgestapt en naar Tropea gereden. Deze stad staat bekend als een jetset stad met veel toeristische voorzieningen. De stad ligt bovenop een klif en heeft een kleine oude kern met veel leuke smalle kronkelige straatjes. De camperplaatsen liggen onderaan de klif en het was best lastig om daar te komen, veel éénrichtingsverkeerstraten en straten verboden voor campers. Net buiten de camperplaats begint de trap naar de stad, ruim 100 treden, een hele klim, zeker met een paar zakken wasgoed, maar als beloning een mooi uitzicht. Ook hier is niet heel veel geopend, gelukkig nog wel een restaurantje voor een lunch gevonden. Tussen 13:00 en 17:00 zijn sowieso alle winkels dicht. Terug bij de trap naar beneden zagen we een leuk oud mannetje in een driewieler bestelauto, vol behangen met rode pepers en uien. Anja wilde daar graag een foto van maken en draaide wat om de driewieler heen. De man natuurlijk uitstappen en proberen wat van zijn handel te slijten. Zijn winkeltje in en proeven van allerlei locale lekkernijen, zo waren we al snel een bos rode uien, rode pepers en een pak locale worsten rijker, met als cadeautje een keiharde bergamotte vrucht. De klapper kwam bij de rekening, maar liefst 23 euro. We moesten wel grinneken over zoveel ondernemingszin, en uiteindelijk had Anja nog geen foto van de leuke driewieler! Achteraf blijkt hij ons ook een stel oude uien te hebben aangesmeerd en de bergamottevrucht durfden we niet eens aan te snijden, zo hard, gevaar voor eigen leven :). Na Tropea hebben we koers gezet naar de hoofdstad van deze streek, Vibo Valentia. Onderweg gestopt bij een aquaduct uit de 19e eeuw in Spilinga en in het dorp Zungri voor de rotswoningen en een wandeling door het dorp langs leuk beschilderde deuren - Portoni Dipinti. In een cafeetje een mooi versierde capuchino gedronken, vrolijke mensen, die er een heel werk van maakten. Overnacht hebben we vlak buiten Vibo Valentia bij een oud kerkje/klooster, dat recentelijk is gerestaureerd en een grote parkeerplaats heeft - er worden nog regelmatig trouwerijen in het kerkje gehouden. Een mooie plek met uitzicht op de stad en omliggende vallei. In Vibo Valentia wat door de drukke en chaotische straten gelopen en het normandische kasteel bezocht. Alleen al mooi vanwege het uitzicht. Weer terug de stad in via een trapstraat, het was net begonnen te regenen en de traptreden werden al snel erg glad. We werden door een vrouw aangesproken en gewaarschuwd voor de gladheid en ze wees ons de veiligste route naar beneden aan, heel vriendelijk zo terwijl je elkaar nauwelijks verstaat. Vanaf Vibo zijn we de teen van Italië weer doorgetoken naar de zuidzijde, waar we nu op een camperplaats bij het plaatsje Le Castella staan. Een grote camperplaats met meer dan 100 plekken, maar in deze periode slechts spaarzaam bezocht. Alle plaatsen zijn in de schaduw van grote eucalyptusbomen en sparren, zomers natuurlijk heerlijk, maar nu wat koud.. Wel heel goed verzorgd, erg aardig ontvangen, lekkere douches en alles inclusief voor 10 euro. Vandaag het kasteel van Le Castella bezocht en door het plaatsje gewandeld.

2024-03-03 - Capo Vaticano
Vorige week zondag was het inderdaad prut, de hele dag regen. Nog maar een dagje bijgeboekt om nog wat van de omgeving te bekijken. Een leuk paadje vanaf de kust naar de top van de klif. Net boven de camperplaats ligt het het archeologische park van Tauriana met de Torre Saracena, helaas 'tijdelijk' gesloten. Door het dorp weer naar beneden en wat bij de vissershaven rondgekeken. Daar was gelukkig een barretje open waar we een cappuccino konden scoren. Nogal wat mannen zaten hier gezellig een biertje te drinken en te kaarten (scopone - een visserskaartspel - lijkt een beetje op klaverjassen). Blijkbaar was de nachtvangst net binnen en wachten de vissers hier totdat de vangst is afgehandeld. Dinsdag dan op weg over een uitloper van het NP Aspromonte naar het middeleeuwse stadje Gerace. Een leuk bergstadje met nog steeds heel veel kerken, ooit 128, nu nog maar 16. Bij een leuk tentje genoten van een cappuccino met onze eerste canolo di ricotta. De camper konden we kwijt op de camperplaats van het dorp op 1km afstand. Een enorm groot parkeerterrein met een aparte hoek voor wel 20 campers. Electra en water zijn nog aangesloten, maar verder is de plaats leeg en begint het gras overal tussendoor te groeien. Wel heerlijk rustig gestaan en geslapen. De volgende stop was het Archeologisch park van Locri, waar een enorme Griekse nederzetting heeft gelegen, goed voor een paar uur dwalen tussen de opgraving locaties. Op een aantal plaatsen zijn restanten van de verdedigingsmuur van de oude stad blootgelegd, die had oorspronkelijk een lengte van ruim 7 kilometer! Even verderop stond een Romeinse villa op ons programma, maar we werden door de beheerder vriendelijk weggewoven. Hij vond het, gezien het dreigende weer, te laat voor een bezoek. Eerst dan maar weer een camperpark opgezocht en de volgende dag op herhaling. De Romeinse Villa is enorm groot geweest, met alleen al een eigen badhuis dat uit twee delen bestond. In veel vertrekken zijn de originele mozaïek vloeren goed bewaard gebleven. Alleen de kleuren zijn door zoutaantasting mat geworden. De beheerder was zo vriendelijk delen van het mozaïek met een plantenspuit te bevochtigen, zodat de kleuren en dieptewerking weer prachtig naar voren kwamen. s-Middags doorgereden naar het bergplaatsje Bova. Na wat gestoei met een andere camper om in het plaatsje op enigszins ruim en vlak terrein te komen, eerst maar het eerste restaurantje dat open leek, ingeschoten. Een hele verrassing, een uitgebreide appetizer met allerlei lokale worstsoorten, gevolgd door gebakken groenten en een grillschotel, met. homemade gebak met bergamotte confituur en een espresso toe. Daarna het plaatsje uitgebreid doorgewandeld en vanaf de kasteelruïnes het uitzicht over de omliggende valleien bewonderd. De plek waar we hadden geparkeerd vonden wij niet geschikt om te overnachten - tegenover en naast enkele bewoonde huizen -, dus terug naar de kust en daar een camperplaats opgezocht. Een klein terreintje tussen spoorbaan en weg in, maar wel met alle voorzieningen voor een camper. Op het hek een telefoonnummer, dat gebeld en ja hoor we konden terecht. Het hek kon zo worden opengeschoven en binnen 5 minuten was de eigenaar er om het stageld te incasseren en wat uitleg te geven, allemaal erg vriendelijk. Zomers blijkt het hier knap vol te staan en is hier een bar en een dansvloertje. Er is ook een onderdoorgang onder de treinrails naar het strand, maar die stond nu vol met bagger, dus dat hebben we maar niet uitgeprobeerd. Vrijdag weer doorgereden naar Almendolea. Door hevige regenval, overstromingen en grondverschuivingen werd de grond te instabiel en moesten de bewoners in 1953 het dorp verlaten. Na de wandeling naar en door het verlaten dorp en het bijbehorende Castello Ruffo kwamen we bij het instappen van de camper nog een vriendelijke dorpsbewoner tegen, die lachend vroeg of we van de wandeling hadden genoten. Leuk om te merken hoe trots de mensen op hun omgeving zijn. Daarna het NP Astromonte ingereden met als doel het stuwmeer Invaso del Mente. In de bergen blijkt het afgelopen dagen hevig te hebben geregend, waardoor de wegen op veel plaatsen nog vol met bladeren, grond en stenen liggen. Een kilometer of 6 voor het meertje werd het ons te gortig, een diepe kuil over de volle breedte van de weg, en zijn we omgedraaid en gestopt op de eerste open plek waar we naast de weg konden staan. Een prachtplaats op 1500m hoogte, s-avonds trok de mist op en hadden we uitzicht over het bergland naar de kuststrook en zelfs de Stroboli. Gisteren dan de bergen weer verlaten en over de bochtige bergwegen, af en toe door mistflarden en wolkenbanken, afgezakt naar de kust en zijn we in Capo Vaticano aangekomen. Een grote camping met een enorm sanitairblok, maar zwaar verouderd en slecht onderhouden. We hebben het er maar niet op gegokt of de douches nog warm water produceren. Daar moet je overigens douchemunten voor hebben, maar dat was ons niet verteld en de receptie is maar af en toe geopend :). Vandaag een korte wandeling gemaakt naar een paar uitzichtpunten en s-middags bij de camper buiten geluncht en van de zon genoten.

2024-02-24 - Tauriana
Afgelopen dinsdag een wasdag ingelast om alle kleding weer eens schoon te krijgen en woensdag weer op pad gegaan. Via de tolweg naar Messina, om daar de ferry naar Villa San Giovanni te nemen. Dit keer wel heel erg makkelijk, betalen via de Telepass tolbadge. Na de korte overtocht zijn we nu eindelijk in de teen van Italië en hebben koers gezet naar Agriturismo Rudí, even voorbij (en boven) Reggio Calabria. Leuke plaatsen op een terras op het grondgebied van de boerderij, met uitzicht over olijfboomgaarden en een steil dal, ook de zee is nog te zien. Op het grondgebied van de boerderij zijn in de tufsteen uitgegraven schuilgrotten uit de 2e wereldoorlog te bekijken. Tussen de boerderij en Reggio ligt het vliegveld, dat regelmatig door de geallieerden werd gebombadeerd. Donderdag met erg mooi weer een rondje in de omgeving gewandeld. Eerst over smalle asfaltwegen slingerend tussen rommelig aandoende boerderijen door naar een droge rivierbedding en terug grotendeels langs de hoofdweg - een beetje saai en steil. Op de agriturismo konden we ook voor het diner reserveren, wat we 2 avonden hebben gedaan. Erg leuk, een 4-gangenmenu van allemaal versbereide lokale producten, en een espresso met een borrel (snaps van bergamotte, een lokale citroensoort) toe. Dat betekent wel met een volle buik gaan slapen, wat niet altijd goed gaat! Vrijdag met de lokale bus naar Reggio Calabria en daar het Nationale Archeologisch museum bezocht. Een mooie en goed opgezette tentoonstelling met als pronkstukken 2 2-meter hoge bronzen figuren uit de Griekse tijd, in de begin 70-er jaren opgedoken uit zee. Verder wat rondgewandeld in de voetgangerszone en over de boulevard. Veel winkels en mooie gebouwen, de kathedraal en het kasteel bezocht. Vanochtend doorgereden naar Scilla, dat bekend is door zijn kasteel Borgo Ruffo en het vissersdorp Chianalea. Leuk om door de smalle straatjes te wandelen. Uiteraard ook het kasteel bezocht, bij het kaartjeskantoor leken ze van ons te schrikken, o jee daar komen de toeristen! De parkings in het dorp vonden wij niet geschikt om te overnachten, dus s-middags doorgereden naar Tauriana, waar we nu een plekje hebben op camperplaats Prajola. Leuke ontvangst, we werden al direct getrakteerd op warm gebak met bergamotte confituur. Morgen wordt slecht weer verwacht, dat wordt waarschijnlijk een verplichte rustdag.

2024-02-19 - Milazzo
Vorige week dinsdag zijn we weer op pad gegaan richting de bron van de Rijn. De Oberalppass, waar een kopie van de vuurtoren van Hoek van Holland staat, is s-winters echter permanent gesloten. We hebben de camper geparkeerd in Disentis op de parking van een groot klooster en zijn met de Gotthard boemeltrein verder gereden. Leuk om weer zo in de wintersportactiviteiten binnen te rollen. Op de Oberalppass volop skiplezier en drukte. We kwamen net aan tijdens lunchtijd, dus alle terrasjes bezet. Bij een hutje een stukje terug langs de weg onze eigen lunch in de zon genoten. Na de lunch besloten om de (besneeuwde maar goed te bewandelen) weg naar beneden te volgen naar de eerstvolgende treinhalte. Prachtige vergezichten over de besneeuwde valleien en af en toe passerende groepjes tourskiers. Aankomend bij het dorpje Tujetsch kregen we pas door dat het misschen toch niet helemaal de bedoeling was om deze weg af te lopen (lawinegevaar). De nacht in Disentis ging ook goed wat de kou betreft (-2° Celcius), alleen bleven de klokken van het klooster de hele nacht om het kwartier de tijd aangeven, oordoppen hielpen maar nauwelijks. Woendag doorgereden naar Genua waar we 's-avonds om 11:00 de ferry naar Palermo hadden. Weinig mensen en aan boord niets te doen, sinds Corona zijn de bioscoop, casino, zwembad en dergelijke niet meer open geweest. De hut was gelukkig redelijk, en we hebben goed kunnen slapen en lekker kunnen douchen. In Palermo op een camperplaats gaan staan waar we 6 jaar geleden ook al eens zijn geweest, niet veel meer dan een parking, maar wel met alle faciliteiten en vooral veilig, op slot en bewaakt. Palermo was wel even schrikken, zo in het donker. Straten overvol met dubbelgeparkeerde auto's, links en rechts passerende auto's en scooters, vreselijk slecht wegdek en overal stapels vuilnis. Op de camperplaats had Anja nog wel even sjans met een Nederlandse Italiaan, die uit Napels kwam. Met de opmerking “maar daar hebben ze de beste pizzas” had ze het helemaal bij hem gemaakt. Gelukkig konden we hier weer snel weg en in één keer door over de tolweg naar Milazzo. Veel uitzicht gaf de tolweg niet, meer dan de helft van het traject gaat door tunnels en om de haverklap wegwerkzaamheden. In Milazzo een camperplaats gevonden, vlak bij de veerhaven voor de ferry naar Stromboli. Zaterdagochtend al vroeg (07:30) de ferry genomen. We hadden een boemelferry, alle Ionische eilanden werden aangedaan, wel leuk om zo de passagiers te zien uit- en instappen. De ferry is een draagvleugelboot, die elke keer met veel geweld opstart om vervolgens redelijk rustig zijn weg te vervolgen. Om 11:00 uur waren we in Stromboli, hebben onze B&B opgezocht, waar de kamer nog niet klaar was. Eerst maar een bak koffie gedronken bij de haven en daarna onze kamer ingericht en aan de wandeling naar de Stromboli uitzichtpunten begonnen. Een mooie wandeling langs de berghelling met meerdere te passeren ravijnen en vervolgens door naar het uitzichtpunt. Enkele jaren geleden zijn een aantal ongelukken gebeurd, waardoor tegenwoordig niet hoger dan 300m mag worden gegaan. Alleen met een officiële vulkaangids mag je nog 100m hoger, maar die zijn er pas in april weer. Wel een heel mooi gezicht. De vulkaan blijft regelmatig grommen en rookwolken met stenen uitstoten, af en toe gepaard met luide knallen. De gloeiende stenen zie en hoor je dan van de berghelling afrollen en in zee plonzen. Over een beter gebaand pad nog in het licht terug naar de B&B. De plaatsjes op het eiland hebben (eigen keuze) geen straatverlichting, waardoor het overal pikdonker is. Het dorp is in deze periode ook nagenoeg op slot, zaterdag vonden we nog een eettentje waar we een lekkere pasta hebben kunnen eten, die was zondag helaas ook dicht. In een klein supermarktje gelukkig nog wat pakken miesoep kunnen kopen en Anja had nog wat smeerkaas en crackers meegenomen uit de camper. Zondag wat door het dorp gewandeld en naar het strand gegaan. Een zwart strand van lavakorrels, maar we hebben een uurtje lekker in de zon gelegen. Zondagavond nog een keer naar het uitzichtpunt gewandeld om de uitbarstingen in het donker te bekijken. Erg indrukwekkend, bij elke uitbarsting is nu ook een vuurrode gloed en vonkenregen te zien. De gloeiendhete rollende stenen zijn nu ook goed te zien. Na een klein uurtje wordt het toch te koud en zijn we langzaam teruggelopen. We hebben halve maan, waardoor het pad redelijk verlicht is. Vanochtend rustig aan gedaan en om 11:00 de ferry terug genomen en zijn we weer thuis in de camper.

2024-02-12 - Vaduz
Na een rustige maar regenachtige nacht in Seltz weer direct verder gereden. Een groot deel over de snelweg langs de Rijn, maar vanaf Freiburg over een mooie route door het Zwarte Woud naar Bad Säckingen. De volgende dag het oude stadje en de mooie houten, overdekte brug over de Rijn - de langste overdekte houten brug van Europa - bekeken. Vrijdag langs de Rijn watervallen bij Neuhausen in Zwitserland gereden. De camper in een naburig dorp geparkeerd en langs de Rijn naar de watervallen gewandeld. Het pad langs de zuidzijde was helaas versperd door grondverschuivingen, we werden door de lokale politie keurig verwezen naar het wandelpad aan de noordzijde van de Rijn. De waterval is 120m breed en 25m hoog, de kracht van het water blijft imposant om te zien. Langs het pad zijn regelmatig uitzichtplatformpjes om het natuurgeweld te bekijken. Op de terugweg langs Schloss Laufen gewandeld, nu een (gesloten) restaurant. Omdat in de omgeving van de watervallen alleen mag worden overnacht op een parking met een tarief van ruim 50€ zijn we doorgereden naar het plaatsje Singen in Duitsland, waar op een enorme parking een rij camperplaatsen is gerealiseerd. De kaartautomaat deed het niet, maar een vriendelijke Duitser vertelde dat de automaat al dagen stuk was en hij al die tijd geen controle heeft gehad. Wij dus ook maar blijven staan en geen problemen gehad. Doordat dit het carnavalsweekend is liep de parking wel helemaal vol en de camperplaatsen werden regelmatig door personenautos ingepikt, wat hier en daar wel wat zure gezichten en wachtende campers opleverd. Maar verder wel erg leuk al die verklede mensen langs te zien lopen. Zaterdag naar Festung Hohentwiel gewandeld, een vesting op een berg, die 250m boven de stad uitsteekt. Dit bleek een enorme vesting te zijn geweest, waarvan nog veel delen zijn bewaard gebleven en toegankelijk gemaakt. s-Avonds wilden we gaan eten in het Griekse restaurant naast de parking, maar helaas, helemaal vol geboekt. Dan maar doorlopen naar een volgend restaurant (Balkan Grill :)), waar we wel terecht konden. Ook hier weer veel verklede groepen mensen. Het eten was lekker, maar erg zout, gelukkig s-nachts geen last van gehad. Gisteren zijn we via de zuidzijde van het Bodenmeer richting Liechtenstein gereden, waar we de camper konden parkeren op het parkeerterrein van het voetbalstadion van Vaduz. Aan alle kanten uitzicht op de bergen, erg mooi. s-Middags gelijk Vaduz ingewandeld, maar het stadje viel ons erg tegen. Brede, onpersoonlijke straten en moderne flatgebouwen, niets ouds of pittoresks. Vanochtend met de lokale bus naar het skicentrum bij Maldun gereden. Na de tunnel bij Steg kwamen we plotseling in een winterlandschap terecht. Het plaatsje Maldun is een ouderwets wintersportplaatsje en aan meerdere kanten kabelbanen en een gezellige skidrukte. Met de Sareis kabelbaan naar de top gegaan en langs de skiafdalingen naar beneden gewandeld. Op enkele plekken lastig en steil, maar verder goed te doen. En nog lekker in het zonnetje langs de skipiste ouderwets zitten lunchen.

2024-02-06 - Seltz
Zaterdag 3/2 zijn we aan onze nieuwe reis begonnen. Het plan is langzaam de Rijn af te zakken tot in Liechtenstein en daarna door te rijden naar Genua om daar de ferry naar Palermo te pakken. Onze Rijn beleving begon in Rhenen, waar we een wandeling langs de Rijn en door het dorp hebben gemaakt. De 1e overnachting was in Rees, net over de grens in Duitsland. De camperplaats was gedeeltelijk afgesloten (nat!), waardoor het verharde deel goed vol stond, wij hadden het laatste plekje. Rees is een oud vestingplaatsje - de vestingwerken zijn uitgebreid door Maurits van Oranje! - met mooie oude muren langs de Rijn. Ook met leuke beelden in de parkjes, dus genoeg om even rond te kijken. Daarna doorgereden naar het plaatsje Unkel am Rhein. Een leuke altstadt en een mooie wandeling naar een uitzichtspunt en een waterval. Maandag door naar de Loreley, waar we als enigen overnachten op de parkeerplaats van het informatiecentrum, erg rustig! Onderweg naar de Loreley zijn we ergens de weg langs de Rijn kwijtgeraakt wat resulteerde in een schitterend traject met veel s-bochten door een deel van de Taunus. Vandaag een rondje gewandeld over de Loreley klif naar het kasteel Katz en het dorp Sankt Goarshausen. Vanmiddag weer in de camper gestapt en zijn nu in het Franse plaatsje Seltz, een camperplaats aan een meertje, 100m van de Rijn.