2025-06-18 - Puebla de Sanabria
Astorga is een leuk plaatsje om doorheen te wandelen, niet te groot en overzichtelijk. De camperplaats naast het oude, niet meer in gebruikzijnde Plaza del Toros was erg rustig. Alleen veel last van boompluis, dat overal in en aan gaat zitten. Een mooi concert door een militair orkest kunnen bijwonen en zondag gekeken naar het vertrek van een optocht met gigantische banieren. De vlaggenmast wordt in een speciale leren gordel gedragen. Het omhooghijsen van de vlaggenmast is een heel karwei en gebeurt dan ook met twee hulpdragers. De tocht gaat over 8km naar een naburig dorp, een hele sjouw!
Maandag zijn we naar Truchillas gereden, waar we een wandeling naar het Lago de Truchillas hadden gepland. Overnachten konden we op de parking aan het begin van het wandelpad. Twee nachten alleen in deze bergomgeving, erg mooi! De nachten waren hier op 1200m wel weer een stuk kouder,12 graden, dus de dekens weer tevoorschijn gehaald. De wandeling was afwisselend en erg mooi. Eerst over een breder pad langs de rivier, langzaam omhooglopend. Na de rivieroversteek via een houten brug werd het een bergpad, rotsig en een stuk steiler door manshoge heidevelden. Daarna een stuk over drassige bergweiden en vervolgens nog een rotsig pad voor we zicht hadden op het meer op 1750m. Lekker bij het meer geluncht en even gezwommen – brrr. Op de terugweg konden we pas goed zien, hoe steil we omhoog hebben gelopen. Het lopen door de hoge hei was naar beneden ook een stuk lastiger dan het omhooglopen, waardoor de terugweg net zo lang duurde als de heenweg. In totaal 4:40 uur gewandeld, vroeg op de dag begonnen om de ergste warmte in de namiddag (28-30 graden) te vermijden.
Over een mooie bergweg doorgereden naar Puebla de Sanabria, een leuk dorp met een kasteel boven op een heuvel en al weer een stuk toeristischer. Leuk om in rond te lopen, wat te drinken en te eten. We hadden hier een camping gepland, even luxe met douche en zwembad. Helaas, zwembad leeg, een onbemande receptie en hier ook weer veel pluis. De camper op een leuk plekje neergezet, nog een keer verhuist naar een plekje met meer schaduw en maar wachten op activiteit bij de receptie. Toen daar eindelijk iemand was, kregen we te horen dat we weer naar een andere plek moesten verhuizen. Waar we stonden was bestemd voor kampeerders die elektra wilden hebben. Daar hadden we geen zin in en zijn naar de camperplaats aan de overkant van de rivier gereden. Een grote open vlakte, zonder bomen, dus geen pluis maar wel volop warmte :). Toch fijn gestaan, bijna geen andere campers, dus alle vrijheid en mooi uitzicht op het dorp en de omgeving.
2025-06-11 - Ledrada
De dagen bij Dick en Jack waren weer erg gezellig. Leuk feest waar we ook weer even hebben kunnen dansen, een concert en een BBQ aan het zwembad met een 'live' zangeres. En tussendoor met de familie naar het strand. Allemaal erg leuk. We doen hier alles met de fiets en dat betekent per dag toch zo'n 20-25km fietsen. Daarna teruggereden naar Torrenueva Costa, waar we nog een aantal dagen aan het strand hebben gelegen. Afgelopen weekend zijn we neergestreken op CP Gregorius in de buurt van Estepona. Via de beheerder konden we eenvoudig een huurauto regelen, die op de camperplaats werd gebracht en gehaald, erg makkelijk. Onze vriend Hans heeft een huis in Benahavis en vierde dit weekend zijn verjaardag. Weer bijzondere etentjes en een korte wandeling langs de irrigatiekanalen van de Guadalmina. Maandag het weekend afgesloten met een etentje bij Hans en Jeff thuis, rustig en erg gezellig.
Daarna vonden we het tijd om af te reizen naar Noord Spanje. Inmiddels weer twee dagen onderweg, lange trajecten over de snelweg. Wel mooie wegen, maar door de hitte, erg vermoeiend. De eerste stop was in El Real de la Jara, een leuk dorpje met een CP naast een schoolgebouw en woonwijk. Geen uitzicht, wel veel vogelgeluiden en erg rustig. Vandaag aangekomen in Ledrada, de camperplaats is bij een oud treinstation en 200m van het dorp. Ledrada ligt op 930m en de temperatuur begint nu (22:30) flink te zakken. We staan alleen op een grote vlakte met een geweldig uitzicht over de vallei. Een kleine kudde geiten loopt hier vrij rond en we hebben ook gezelschap van twee zwerfhonden. Verder ver weg van alle verkeer, dus erg rustig. Morgen op pad naar onze eerste bestemming in Noord Spanje: Astorga.
2025-05-30 - Formentera del Segura
Torrenueva was voor ons een schot in de roos. Leuke camperplaats, goed verzorgd, in het weekend druk, maar in de week half bezet. Het sanitair werd goed onderhouden en zelfs een gasfleswissel ging probleemloos. Al gauw een dagroutine van boodschappen doen, koffiedrinken, naar het strand, en wat snorkelen. Het strand was voor ons op 100m en begon daar naast een klifwand. Bij de strekdammen en onder de klif langs veel met anemonen begroeide rotsen en met veel verschillende soorten vis, echt leuk om te snorkelen. Voor Anja was het water te koud, dus ik moest er alleen op uit. De temperatuur was in Cuenca al gaan verbeteren en deze week aan het strand hadden we bijna constant 25-26 graden, erg lekker. Van een mindere dag (20graden) hebben we gebruik gemaakt om de omgeving wat te verkennen. een leuke wandeling van 10km. Eerst langs de boulevard, dan slingerend omhoog door de tuinbouwvelden en boomgaarden om uiteindelijk wat hoger op de berg parallel aan de kust te lopen. Op de heenweg kwamen we al een mannelijke berggeit (Cabra) tegen tussen de tuinbouwvelden en terug langs de kustkliffen zagen we meerdere vrouwtjes met jongen, leuk. Voor de lunch nog even een trap (166 treden!) afgedaald naar een wat verborgen strandje. Te koud om van kiezelstrand en de zee te genieten. maar wel gezellig geluncht. Na 9 dagen afscheid van dit heerlijke plekje genomen om richting Rojales te gaan. Onderweg een stop gemaakt in Murcia op de gratis camperplaats bij Ikea en een winkelcentrum. Fijn gewinkeld en wat nieuwe kleren gekocht voor de familie– en vriendenbezoeken komende week. Gisterenochtend koffie gedronken bij Hans en Jeff in hun appartement in Guadalmar en smiddag bij Dick en Jack bij en in het zwembad gezeten en bijgepraat, en s-avonds met de Hakkies uit eten, erg gezellig. Vandaag rustig aan gedaan, even naar het centrale plein van Formentera voor een kop koffie en ons voorbereid op het feest van Jack en Dick vanavond.
2025-05-18 - Torrenueva
Ons volgende doel in dit prachtige natuurpark is het park La Ciudad Encantada – De Betoverde Stad. In dit park is een wandelroute langs allerlei door erosie bizar gevormde rotsformaties aangelegd. Een leuk wandelrondje met natuurmonumenten met soms wat vergezochte namen. Overnachten konden we op de bijbehorende parking. Geen voorzieningen, maar erg rustig en enkele herten, die zich regelmatig laten zien, als vaste bewoners. s-Avonds nog even naar een uitzichtpunt gewandeld, waar we uitzicht hadden over de Lagune van Uña, ons volgende doel.
Voor dinsdag waren de weersvoorspellingen goed en hebben we de camper in Uña geparkeerd om eerst de aanbevolen wandeling rond het meer te maken. Vanaf het dorp eerst een stuk vlak de vallei in en al snel een route naar de top van de kliffen – El Escalarón. Bovenop een makkelijk pad door de bossen op de kliffen met voldoende uitzichtpunten op de canyon. Je loopt dan bovenop de kliffen rondom de lagune. aan de andere kant weer een mooi bergpad door de rotsen omlaag naar de lagune – La Raya. Dit pad is deel van de oorspronkelijke verbindingsroute tussen de dorpen en werd met bepakte ezels belopen. Soms uitgesleten paden tussen de rotsen door, maar ook traversen langs de klifwand over een smal pad, erg leuk. Voor de overnachting gingen we naar een kleine camping even buiten het dorp, waar ook de basis van een adventure organisatie is. Bij binnenkomst werden we al gewaarschuwd dat de volgende dag een groep van 50 kinderen werd verwacht. Eigenlijk werden we geadviseerd niet langer dan 1 nacht te blijven, want de herrie van zo'n net aangekomen groep kan aanzienlijk zijn. Dus de volgende dag maar weer gelijk op pad naar Cuenca, de hoofdstad van de regio. Na boodschappen en een wasserette in een voorstadje, moesten we door de oude stad omhoog naar het parkeerterrein van het kasteel, waar we de overnachtingen hadden gepland. Dat viel even tegen, we hadden net een flinke regenbui, dus alles nat en glad en dan wordt omhoog rijden in een smalle straat met klinkers weer een avontuur. Bij elke keer dat je moet stoppen (tegenliggers, wegwerkzaamheden), weer duimen dat de camper weer op gang komt en niet doorslipt. Maar ook dat is weer gelukt en we staan nu mooi en rustig op de parkeerplaats. Vrijdagavond viel die rust overigens goed tegen, de parkeerplaats stond stampensvol en men gaat uitgebreid in de stad uit eten en blijft dan na afloop nog wat gezellig kleppen bij de auto's. Tegen 03:00 uur 's-nachts werd het weer rustig. Goed dat we zaterdag weer op pad gaan, het wordt hier dan veel te druk. Cuenca is gebouwd op een rotsmassief op het punt waar de rivieren Júgar en Huégar samenkomen. Beide rivieren hebben diepe dalen in het gebergte geslepen met elk aan beide zijden hoge en steile klifwanden. De natuur rondom het stadje is daardoor prachtig en er zijn uiteraard genoeg wandelingen te maken. Vrijdag hebben we ons bezoek dan ook afgrond met een mooie wandeling langs de kliffen van de Río Júgar en door het lage deel van de stad en 's-avonds een tochtje met de zipline over de canyon van de Río Huégar. Een kleine 500m lang en ruim 100m boven de rivier. Veel te snel voorbij, maar erg leuk.
Zaterdag dan eindelijk op weg gegaan naar de stranden in het zuiden van Spanje. We hadden gepland een aantal dagen in La Herradura te blijven, dat ons bij een vorige reis erg goed bevallen is. Halverwege de rit naar het zuiden – een tussenstop bij het plaatsje Génave met een mooie camperplaats met prachtig uitzicht en mooie zonsondergang – komen we erachter dat de camperplaats in La Herradura net gesloten is i.v.m. hun jaarlijkse vakantie, grote pech! Zoekend naar alternatieven kwamen we terecht in Torrenueva. waar we vanmiddag hebben ingecheckt op de camperplaats. Leuke ontvangst, 100m van het al levendige strand, ons eerste drankje in een strandbar en voor mij de eerste duik in zee. We hebben er zin in.
2025-05-11 - Cañamares
Molina de Aragón blijkt een erg leuk dorp te zijn om doorheen te wandelen. Vanaf de camperplaats hebben we al een geweldig uitzicht op het kasteel en op een mooie muurschildering van El Cid. Het dorp heeft veel oude gebouwen, leuke straatjes en pleinen en verschillende restanten van stadsmuren en toegangspoorten. Het dorp heeft meerdere cafés, waar we s-ochtends altijd een koffie met melk kunnen drinken (en even van het toilet gebruikmaken). In plaats van een klein koekje krijg je er hier een groot stuk cake bij, zodat je na 2 kopjes koffie er tot laat in de middag tegen kan. Het kasteel was alleen het weekend geopend, dus we besloten er maar omheen te wandelen, toch ook al gauw een kleine kilometer. Eén van toegangshekken bleek niet te zijn afgesloten, er wordt gerestaureerd en de arbeiders hadden even lunch, dus wij snel een kijkje binnen de muren genomen. De resten van de Joodse wijk zijn wel vrij toegankelijk en leuk met uitlegborden ingericht, zodat je je een beetje een voorstelling kunt maken, hoe het er vroeger heeft uitgezien.
Van het toeristenbureau hadden we de tip gekregen de Barranco de la Hoz te bekijken. Een klooster onder een hoge klif en met trappen naar het uitzichtpunt bovenop. We besloten de daar aangegeven wandeling te volgen en werden zo mooi door de bossen op de kliffen geleid en vervolgens om de kliffen heen terug naar het klooster. Een mooie wandeling van 9km en aan het eind nog een tweetal hertjes gezien. Samen met de fietstocht van 13km heen en 13km terug weer een sportieve dag.
We zijn hier midden in het Parque Nacional del Alto Tajo en er is ontzettend veel natuurschoon te zien. Wij hadden gekozen om een wandeling te maken naar de Salto de Poveda. Met de camper naar het beginpunt betekende wel weer een rit van 5km over een onverharde weg naar een grote parkeerplaats, wat hobbelig maar goed te doen. De wandeling van 5,5km voerde over leuke bergpaden langs de rivier en bij de waterval waren enkele mooie uitzichtpunten. Terug naar de andere kant van de rivier via een wiebelende hangbrug, voorbij een paar gesloten restaurantjes en verder terug naar de camper. In het park mag niet worden overnacht, dus met de camper weer terug naar de asfaltweg en een plekje gezocht bij het ijzermijnmuseum van Cueva del Hierro. Het museum is alleen in het weekend open, en overnachten is daar toegestaan, een mooie, rustige plek met rondom uitzicht op de bergen. De volgende dag op weg naar een volgende aanbevolen wandeling, de Sendero de Muela Pinilla y del Puntal, een korte wandeling over een afgesleten bergtop (1650m), waar de bergkammen door de erosie mooie richels en figuren vormen. We liepen de route tegen de richting in, waardoor het vinden van de routepaaltjes nog wel eens lastig was, de paaltjes zijn maar aan één kant gemarkeerd en de paden zijn op het terrein nauwelijks zichtbaar. Maar we vonden het wel leuk, het gaf de wandeling een extra dimensie.
Voor de overnachting had ik een rivierstrandje uitgezocht, helaas stonden daar borden dat er niet mocht worden overnacht. Gelukkig was er even verderop een kleine camping waar we wel terecht konden. Bij het binnenkomen dachten we wat een rommeltje, maar dat viel erg mee. Een mooi terrein onder hoge dennenbomen, grote plaatsen en een schoon en verwarmd sanitairgebouw. We hebben er maar gelijk een paar nachten bijgeboekt, we waren wel weer toe aan een paar rustige dagen. Gisteren nog even een wandeling naar het dorp gemaakt, waarbij we langs de rietvelden en rietwerkplaatsen liepen. Het rode riet van deze omgeving blijkt een veelgevraagd product te zijn. s-Middags in de camper de overkomende onweersbuien met hagel uitgezeten, wat een herrie! Vandaag scheen de zon weer en hebben we heerlijk luierend en zonnend doorgebracht.
2025-05-05 - Molina de Aragón
De kerkklokken werden s-nachts gelukkig uitgezet. Pas even na 05:00 was het reveille en bleven ze wel 10 minuten lang doorgalmen. Dus toch nog wel een aantal uren kunnen slapen. De volgende dag het klooster bezocht. Veel groter dan het klooster in Escatrón, maar daardoor ook onoverzichtelijker. Het klooster is nog in gebruik en daarom mag je niet overal komen. Maar wel leuk om te zien dat delen als bibliotheek, eetzaal en wasplaats nog voor gebruik ingericht zijn. s-Middags een wandeling gemaakt naar een uitzichtpunt boven het klooster. Kort, maar heel afwisselend, brede steenslag paden over kale berghellingen met zwart gruis en leisteenachtig gesteente en dan weer door hoge vegetatie en bossen. Afdalend naar de camperplaats langs akkers en door greppels, een afsteker naar de camperplaats, privégrond, maar dat zagen we pas aan het eind van het paadje.
Woensdag weer op pad naar Bovera, een mooie route langs de rand van de Muntanyes de Prades. Bij het uitzichtpunt Mirador de Priorat een koffiestop gehouden, een mooi plekje met picknicktafel bij de overschrijding van de bergkam Les Crestes de la Llena. Bovera is een klein plaatsje met een gratis camperplaats met verzorging, water, elektra en zelfs een toilet en (koude) douche. Niet al te schoon, maar wel bruikbaar. De bar in het dorp was helaas gesloten, gelukkig dient de bakker hier als backup en heeft koffie, bier, brood en banket. De omgeving bestaat voornamelijk uit olijf- en amandelboomgaarden. Uit Wikiloc een wandeling opgediept en die voerde prachtig rondom het dal over bergruggen. Constant uitzicht rondom, brede, makkelijk beloopbare gravelpaden , door de boomgaarden en langs veel verlaten boerderijtjes met altijd een nog bruikbare, overdekte, waterput. Het volgende doel was Alcañiz, een wat grotere plaats met een leuk historisch centrum. De camperplaats hier ligt binnen de stad, maar net buiten het oude centrum en aan een drukke straat, lawaaierig, maar met oordoppen goed te doen. Direct naast de camperplaats zijn supermarkten, cafés en een wasserette, dus de locatie is prima. Zondag de binnenstad bekeken, enkele mooie oude gebouwen, vooral de Lonja is mooi gedecoreerd, maar staat helaas in de steigers. Alcañiz heeft vroeger een levendige handel in sneeuw en ijs gehad, waardoor er meerdere ondergrondse opslagruimten en gangen zijn te bewonderen. Ook zwaar en koud werk! De smalle middeleeuwse straatjes zijn leuk om doorheen te wandelen. Langs de rivier zijn enkele torens van de oude stadsmuur gerestaureerd en er wordt volop gewerkt aan een soort wandelboulevard. Vanochtend zijn we weer vertrokken en zijn eerst naar een stuwmeer gereden, waar we een korte wandeling wilden maken. De rit vanaf de verharde weg naar het begin van de wandeling was 6km (20 minuten) over een smal gravelpad. Spannend door enkele steile stukken en stukken waar het regenwater diepe groeven had uitgesleten, maar verder goed begaanbaar en erg mooi. De wandeling zelf was leuk, een smal pad langs de rivier, waarvan een kleine 200m over stalen loopbruggen langs de steile wand en boven de rivier. aan het eind nog even naar boven om bovenop de oude stuwdam te komen en het stille, verlaten stuwmeer te bewonderen. Na een verdere rit van 2 uur door het mooie bergland, nu aangekomen in Molina de Aragón. De rest van de middag lekker binnen gezeten met het gezellige geroffel van regen op het dak en de dag afgesloten met een heerlijke pannenkoekenmaaltijd.
2025-04-29 - Poblet
Het middeleeuwse feest in Montblanc vonden we geweldig. Bij aankomst in het dorp was net de plechtigheid m.b.t. het uitdelen van de rozen geweest en overal stonden rozenverkopers. Bij het benzinestation toch ook maar snel een roos voor Anja gekocht, die dit gebaar erg leuk vond. Het feest draait hier om Sint Joris en de draak. De draak is hier door Sint Joris gedood en overal waar het drakenbloed de aarde raakte, groeiden plotsklaps rozen, vandaar de rozenplechtigheid. Voor vrijdagavond hadden we kaartjes voor een show in de buitenlucht aan de stadsmuur, een voor ons nauwelijks begrijpbaar toneelstuk, maar het eindigde met het verschijnen van de draak met veel vuurwerk en vuurspuwers. Na afloop kwam er een stoet in vuurvaste kleding gestoken personen tevoorschijn met allerlei bizarre attributen, die samen met de toeschouwers de stad introkken. Dit blijken de vuurwerk afstekers te zijn. Op hun attributen worden rotjes vastgezet die vervolgens worden aangestoken. Met deze spetterende en knallende outfits werden vervolgens de straten en pleinen van de stad onveilig gemaakt. Kinderen dagen de vuurwerkafstekers uit en worden dan met het vuurwerk achterna gezeten, waarbij je jezelf af en toe snel in veiligheid moest brengen. Verder werd de stad van dag tot dag voller met kraampjes met oude ambachten en allerlei koopwaren, enorme bbq's en tavernes. Op verschillende tijden worden optochten gehouden van edelen in mooie kostuums met hun gevolg van trommelaars, trompettisten, vaandelzwaaiers en narren. Op één van de grote pleinen enkele keren een demonstratie van vechtende ridders. Zondag was de drukste dag, maar we hebben ervan genoten. De BBQ's zagen er voor ons niet aantrekkelijk uit. Te veel, aangebrand uitziend, vlees en voortdurend een houtskoolwalm. Na wat zoeken, overal rijen mensen, vonden we een chinees in een achterafstraatje, waar we heerlijk rustig hebben gegeten. Na alle vermoeienissen, gisteren op de camping gebleven, s-ochtends weer eens gewassen en verder rustig aan gedaan. Kwam ook goed uit, want na 13:00uur was er in heel Spanje geen stroom meer. Voor ons betekende dat alleen een schakelaar omhalen en gebruik maken van de zonnepanelen en het op gas zetten van de koelkast, maar in de stad hadden ze een groot probleem, geen verlichting, geen pinpasbetalingen, supermarkten gesloten en natuurlijk overal koelkasten en vriezers die ontdooien. Op de camping hadden ze noodaggregaten voor de verlichting van het sanitair en verder was natuurlijk alle animatie gestopt. Voor ons had de stroomstoring het bijkomende voordeel dat ook de discodreun van het zwembad was verstomd en er geen treinen meer reden, lekker rustig.
Vandaag zijn we een klein stukje verder gereden naar de Muntanyes de Prades, eerst diep het park in naar een boswachtershuis, waar een leuke wandeling door het park begon. Een mooie smalle weg door een vallei, gelukkig maar 1x een tegenligger, waarbij we een stukje achteruit moesten. Bij het boswachtershuis werden we door een medewerker erop attent gemaakt, dat we daar helemaal niet hadden mogen zijn met de camper. We hadden aan het begin van het pad wel een bord gezien, maar dachten dat het om een overnachtingsverbod ging. De wandeling was 6,5km lang, makkie dachten we, maar er bleken ook 400 hoogtemeters in te zitten en dat viel toch weer even tegen. Op de route waren ook enkele op bomen geschilderde paddenstoelen te bekijken, waarbij het nog een hele kunst was om de juiste gezichtshoek te vinden, erg leuk. We zijn nu op de parkeerplaats van een klooster, waar ook overnacht mag worden. Heel rustig, op de kerkklokken, elk kwartier, na. Duimen maar dat die s-nachts niet doorgaan.
2025-04-24 - Montblanc
Na Belchite hebben we rondgetoerd langs de kleine plaatsjes Cinco Olives, Sástago en Escatrón aan de hier prachtig slingerende Ebro. Cinco Olives was heel klein met maar 1 café, dat alleen s-ochtends tot 11:00uur open is. Inwoners kunnen dan hun bestelde boodschappen ophalen en de bestellingen voor de volgende dag doen. Op de vraag of wij ook een brood konden kopen, werd eerst moeilijk gekeken, maar er werd toch wat geregeld. Ook leuk om te merken hoe trots de mensen op hun mooie en schone dorp zijn. In Sástago was niet veel te bekijken en kwam armoedig over, alleen de gebouwen van de elektriciteitsfabriek uit de 19e eeuw waren het bekijken waard. Ook Escatrón kwam armoedig over, wel enkele mooie gelegen kerken en uitzichtpunten, maar de straatjes en gebouwen erg verwaarloosd. Twee nachten 'wild' gekampeerd bij een niet meer in gebruik zijnde picknickplaats vlakbij een gerestaureerd fort op een heuvel. Geweldig uitzicht, heel rustig en heel donker. De 3e nacht op een camperplaats bij Escatrón aan de Ebro, 4 plaatsen met water en loosmogelijkheid. Toen we aankwamen waren we alleen, maar al gauw waren alle 4 plaatsen bezet. Woensdag eerst het tegenover Escatrón gelegen klooster Monasterio de Nuestra Señora de Rueda bekeken. Het klooster is geopend omdat 23/4 in Aragon een feestdag is. Het klooster heeft een nieuw deel, wat nu een hotel is en een oud deel, dat als museum dient. Een prachtig klooster van de Cisterciënzer Orde, dat erg goed bewaard is gebleven. Met een audiogids kun je op je gemak alle vertrekken en mooie bouwdetails bekijken. Heel speciaal is de grote watermolen (Noria) met een doorsnede van 16m waarmee water voor het klooster en de omliggende velden uit de Ebro werd gehaald. Daarna over een schitterende weg langs de Ebro doorgereden naar Montblanc, een plaatsje in Catalonië waar komende week een Middeleeuws feest wordt gehouden, we zijn benieuwd! We zijn in Montblanc op een grote, op families gerichte, camping, weer even wennen! Volop kindergeluiden, een groot zwembad met waterglijbanen, waar continu discomuziek wordt gedraaid en een treinspoor naast de camping, waarover om de 10 minuten een trein langsraast. Vandaag een rustdag gehouden en lekker van de zon kunnen genieten, eindelijk eens wat kunnen bijkleuren.
2025-04-19 - Belchite
Woensdag aangekomen in Belchite en gelijk s-middags de Pueblo Viejo bezocht. Het oude Belchite is tijdens de burgeroorlog (1937) geheel verwoest door bombardementen en beschietingen. In opdracht van Franco is naast het verwoeste dorp een nieuw dorp Belchite gesticht en zijn de ruïnes van het oude dorp tot nationaal monument verklaard. Het oude dorp is alleen met een gegidste tour te bezichtigen, alleen Spaans gesproken! Voor ons, maar ook voor meerdere Spanjaarden uit de groep, nogal langdradig en saai. Van veel gebouwen staat alleen een deel van de voorgevel nog overeind, de rest is leeggeplunderd en ingestort. De oorlog zelf heeft zo'n 30% van het dorp verwoest, de overige verwoestingen zijn na de oorlog aangericht door dorpelingen, die alles van waarde uit het oude dorp hebben gesloopt. In het nieuwe dorp werden wel huizen door de overheid gebouwd en beschikbaar gesteld, maar daar moest huur voor worden betaald en voor het verlaten huis in het oude dorp kregen ze geen compensatie. Dus het was voor hen hard nodig om alle verkoopbare materialen uit het oude dorp te halen.
Donderdag een mooie wandeling gemaakt naar de Pozo de Los Chorros, een kloof met watervallen en waterpoeltjes, die in het gebergte zijn uitgesleten door de rivier Aguavivas. Terug over bergpaden over een bergkam. Op het hoogste punt zijn in de burgeroorlog verdedigingsstellingen aangebracht. De route liep via één van de aangelegde tunnels naar de andere kant van de berg. Daarna al snel omlaag in de richting van Belchite met als uitdaging nog even het doorkruizen van de riviervallei en het oversteken van de rivier door middel van stapstenen,.
Ook hier in Belchite worden in deze paasweek elke dag één of meerdere processies gehouden. Niet zo massaal als in Zaragoza, maar daardoor ook wel meer toegankelijk. Gewoon vanaf een terras achter je koffie de processie kunnen bekijken is toch heel wat relaxter dan je plaatsje langs de route te moeten bevechten. De paasprocessies gaan hier naadloos over in de feesten voor de plaatselijke heilige, we hebben ons vermaakt met het kijken naar een wedstrijd hamgooien. De deelnemers moeten dan zo'n grote Spaanse ham van 8kg gooien. Degene die de grootste afstand gooit wint de ham. Verder een optocht met Gigantes, dansende reuzenpoppen, die samen met personen met een groot hoofdmasker kinderen schik aanjagen en achterna zitten. De optocht eindigt met het afschieten van kanonnen met snoep en speelgoed, tot groot vermaak van alle kinderen. De camperplaats hier ligt tegenover een rijtje huizen, wat normaal gesproken niet onze voorkeur heeft. Er zijn 10 officiële plekken, maar in deze paasweek zijn er elke nacht minimaal 20 campers. Best wel leuk om het gaan en komen van campers zo te kunnen bekijken. Ondanks de drukte toch weinig last van elkaar, het centrum met restaurantjes en supermarkt is op 150m, mooie omgeving en als de zon schijnt, een lekkere temperatuur (vanochtend weer een stevige plensbui met hagel!).
2025-04-15 - Zaragoza
Vrijdag zijn we op pad gegaan naar Zaragoza, eerst langs de supermarkt en wasserette en dan door naar de stadscamping van Zaragoza, eindelijk weer kunnen douchen. In Zaragoza waren we in 2017 ook al geweest, maar kwamen toen in de Fiesta del Pilar terecht en kwam er niets van om de stad te bekijken. Nu zo vlak voor Pasen zijn er wel veel paasprocessies, maar de meesten vinden pas s-avonds plaats. Vanaf de camping konden we met openbaar vervoer makkelijk naar het centrum. Erg levendig en veel mooie gebouwen en musea. Vooral de oude kathedraal (La Seu) vonden we prachtig. Verder mooie ondergrondse musea met opgravingen uit de Romeinse tijd en verder nog een tweetal keren delen van de paasprocessies meegemaakt. Toch ook weer indrukwekkend, vooral door de honderden meelopende trommelaars. Vandaag het brandweermuseum en het origami museum bezocht, weer heel wat anders en ook erg leuk. Verder blijft het rondzwerven door de oude stad leuk, gezellig en vermoeiend. Maandag een rustdag gehouden en we hebben s-ochtends nog lekker in de zon kunnen zitten. s-Middags een forse bui en ook vandaag weer fikse buien, maar we zijn er gelukkig redelijk droog vanaf gekomen.
2025-04-10 - Quinto
Maandag in de volle zon het woestijnachtige gebied in naar een bedevaartplaats op de top van de hoogste berg (834m) van de Sierra Alcubierra. Het kloostertje San Caprasio zelf is niet veel bijzonders en ligt vlak naast lelijke radiomasten. Maar de bijbehorende grotkerk en kluizenaarsgrotten onder een steile klif zijn wel de moeite waard. Het blijft ook verbazend dat op deze droge grond toch alle vlakke delen zijn bewerkt. De wandeling was grotendeels over brede zandpaden, maar had ook enkele stukken over nauwelijks zichtbare en slecht gemarkeerde voetpaden. Na op het eerste voetpad meerdere keren te zijn fout gelopen, hebben we het 2e voetpad maar overgeslagen en hebben we gekozen voor een omweg over het zandpad. Het voetpad terug onder de kliffen langs en over een heuvelrug naar beneden was weer goed te doen en erg mooi. Wel alles bijelkaar weer een lange wandeling (18,5km). De volgende dag hebben we het dan ook een dagje rustig aan gedaan en zijn lekker bij/in de camper blijven hangen. Het zwembad restaurant was elke dag open en had op werkdagen een menu del día, lekker! Gisteren met de camper doorgereden naar Quinto, een klein plaatsje aan de Ebro. Weer een mooie camperplaats op een heuvel boven het dorp. Het dorp is iets groter dan het vorige en heeft meerdere cafe's en restaurants. Goed voor de koffie s-ochtends en voor een menu del día in de middag. Vandaag de fietsen weer eens gepakt en een rondje in de omgeving gereden. Dat viel een beetje tegen omdat de zandpaden veel grof grind bevatten, waardoor je meer bezig bent met je fiets overeind te houden, dan dat je van de omgeving kunt genieten. Langs de Ebro dan maar veel stoppen om te kijken naar alle vogels die hier rondvliegen. Heel veel ooievaars, maar ook verschillende roofvogels en kleiner grut. De fietstocht toch maar kort gehouden, zodat we weer lekker konden lunchen. Vanuit de camper hebben we een prachtig uitzicht op het dorp en de wijde omgeving, dus het is geen straf om bij de camper te blijven en aan een korte siesta zo na de lunch kunnen we ook wel wennen.
2025-04-06 - Farlete
Villanueva de Sigena ligt aan de rand van de halfwoestijn Los Monegros. Bij een wandelrondje vanaf de camping kwamen we dan ook al snel langs mooi uitgesleten wanden van zandsteen, een mooi pad. Helaas waren we de rivier overgestoken en was de brug die we op het oog hadden om terug te keren niet meer bruikbaar. Alleen het brugdeel boven de rivier was er nog, de oprijweg was weggebroken en een kale betontoren van 8m te beklimmen was ons wat te gortig, dus terug maar weer naar de brug van de heenweg. De route liep verderop langs het klooster van Santa Maria de Sigena, een mooi oud en gerestaureerd gebouw, helaas gesloten, pas s-middags laat weer een aantal rondleidingen. Aan de achterkant is jammer genoeg een lelijk complex aangebouwd. We wilden ook graag een kijkje nemen in het Los Monegros gebied. Vrijdag dus weer op pad gegaan en nu via een zand/grindweg het woestijngebied in. Gelukkig was de weg goed te doen en na een tiental kilometers zaten we midden tussen de bizarre rotsformaties en hebben een mooi plekje voor de camper gezocht. Hier ook weer twee dagen overnacht, helemaal alleen, na 20:00 uur kwam er geen mens meer langs. Deze route door de bergen is wel een geliefde mountainbike route en het is inmiddels weekend, dus tussen 09:00 en 10:00 uur kwamen de eerste fietsers al langs. Ook leuk om zo vanuit je camper naar de langskomende fietsgroepen te zwaaien. Later op de dag kwamen er ook hele groepen motoren, quads en jeeps voorbij. Enkele korte wandelingen gemaakt om de rotsformaties (Tozals) van dichtbij te bekijken. Een mooi gezicht, ook wanneer je in detail bekijkt hoe de regenerosie de rotsen vorm heeft gegeven. En ook erg leuk lopen door de droge rivierbeddingen.
Vanochtend zijn we het gebied weer uitgereden, voorzichtig aan, want nu ook veel tegemoetkomende fietsers. Na nog een spannend moment bij een behoorlijk steile heuvel reden we het berggebied uit en reden we tussen de (droge) landbouwgebieden en kwamen we weer op asfalt terecht. Via smalle plattelandswegen verder naar Farlete, waar we nu op een kleine camperplaats (2 plekken) bij de sporthal en het zwembad staan. De bar van het zwembad is het enige café/restaurant in het dorp en dus gelukkig geopend. We hebben daar dan ook lekker geluncht. Er is inmiddels een tweede camper –Engelsen- bijgekomen, de CP staat nu vol. De temperatuur is inmiddels opgelopen naar 23-24gr, Morgen als we gaan wandelen dus voldoende water mee!
2025-04-02 - Villanueva de Sigena
Na nog een rustig dagje bij het meer van Ivars zijn we doorgereden naar Sidemon. Onze bedoeling was de Stad Lleida te bezoeken en dit dorp heeft de dichtstbijzijnde camperplaats én heeft een busverbinding met Lleida. In Lleida zelf zijn geen camperplaatsen en over de diverse parkeerplaatsen zijn veel negatieve recensies (inbraak). Sidemon is heel klein, maar heeft een bakker, een café en een kleine supermarkt. Met de bus naar Lleida was goed te doen. Naar Lleida om 10:00 uur of 13:20, terug om 18:00 of 19:00uur. Lleida is voornamelijk bekend om de oude kathedraal – La Seu Vell. Een enorm complex op een heuvel in de stad, lekker doorheen dwalen en ook de toren is beklimbaar, 238 treden! Prachtig uitzicht over de wijde omgeving. Ook interessant is de lange, levendige winkelstraat met voldoende cafe's, voornamelijk bakkerijen met allerlei lekkers. Restaurantjes zitten meer aan de rivierzijde van de stad, we hebben weer lekker s-middags van de menu del dia genoten. Tussen 14:00 en 17:00 uur zijn alle bezienswaardigheden gesloten, dus je moet wel uit eten gaan :). Anderhalve dag is wel genoeg om de stad te bekijken. Op de camperplaats in Sidemon mochten we ook maar 2 nachten blijven, dus vandaag weer door naar de volgende bestemming. Eerst de voorraden aangevuld bij de Lidl in Fraga en daarna door naar Villanueva de Sigena, waar we nu op de camperplaats even buiten het dorp bij de sporthal en zwembad staan. Vandaag hebben we weer volop regen en is niet warmer dan 14 graden. Nu weer met vesten aan en kachel aan in de camper, heel wat anders dan gisteren in Lleida, volop zon en een temperatuur van 26 graden.
2025-03-29 - Estany d'Ivars
Maandag opgestaan met stralend weer, nog extra balen voor al die mensen, die zondag hun feest in het water zagen vallen. Voor ons werd dit weer een wasdag. In het dorp hadden we wasserette met meerdere machines gezien. De was ging snel, maar bij het drogen hadden we pech, na 2 uur en ruim €20 lichter, was de was nog niet droog. een andere wassette opgezocht, in het dorpje 15km verderop. Gelukkig nu wel een goed werkende droger, in 20 minuten was de was droog, pfff. Daarna op weg naar ons volgende doel, het zoutmijnstadje Cardona. Bij dat stadje ligt een berg die grotendeels bestaat uit zoutafzettingen. Als sinds de Romeinse tijd wordt hier het zout gedolven en is om de inkomsten daarvan te beschermen, een machtig kasteel verrezen. Natuurlijk door de jaren heen aangepast aan de eisen van die tijden. De laatste grote aanpassingen zijn de bastions uit de 18e eeuw. Vanaf de camperplaats naar het kasteel gewandeld en een tijdje over de vesting rondgezworven. Het centrale kasteel is sinds enkele jaren een luxe Parador, waar wij koffie wilden gaan drinken. Helaas, zowel de Parador als het bijbehorende cafetaria waren wegens verbouwing gesloten, dus de koffie moest even wachten tot we weer in het dorp waren. Weer een leuk stadje om doorheen te dwalen en lekker gegeten bij de Firabar aan het centrale feestplein. De volgende dag naar de zoutmijn gewandeld. Met busjes naar de ingang van de mijn en dan een stukje de mijngangen in. Wij mochten zo'n 300m bekijken, er zijn in totaal wel zo'n 300km aan gangen op verschillende verdiepingen. De mijnschachten gaan tot een diepte van 1000m! Erg mooi om te zien hoe het doorsijpelende water zoutstalagmieten, stalactieten en kolommen vormt. Eén van de andere bezoekers, een man op leeftijd, had het behoorlijk moeilijk met het lopen over de ongelijke vloeren en was maar wat blij dat Anja aanboodt om gearmd te lopen. Hij had er aan het eind zelfs een ommetje naar het inleverpunt van de helmen voor over, de oude snoeperd!
Woensdag naar Guissona gereden, voornamelijk omdat daar een gratis CP bij een BonArea supermarkt is, met als specialiteit een buffetrestaurant. Betalen (€9) bij binnenkomst en een flinke keus uit salades, pastas, gegaard vlees, rauw vlees dat je terplekke zelf kunt grillen en diverse toetjes uit het assortiment van de supermarkt. Een drankje erbij kan mbv een drankautomaat, €3,30 voor een fles locale wijn. Ook weer leuk om zo uit eten te gaan. We hadden wel het geluk dat er nu weinig gasten zijn, waardoor er geen filevorming aan de buffetten en bij de grillplaten is. In het dorp Guissone hebben we nog wel even het archeologisch museum bezocht. Een interessante tentoonstelling van voorwerpen gevonden bij opgravingen van de Romeinse stad Iesso, dat gedeeltelijk onder de moderne stad ligt. Het museum heeft ook een buitenterrein, waar je tussen de fundamenten van gebouwen uit de Romeinse tijd doorloopt. Bij het rondlopen in en net buiten het dorp viel het op dat er heel wat (politie)mensen op de been waren, blijkt de wielerronde van Catalonië over een half uurtje langs te komen. Daar wachtten we natuurlijk op. Gezellig naast een buurtbewoner op een bankje, je verstaat elkaar nauwelijks, maar toch leuk. Na een kleine kopgroep en een heleboel begeleidende en reclame auto's kwam het peloton van 150-200 man langs. Even zoef-zoef en dat was het weer.
Vrijdag een tussenstop gemaakt in het dorp Penelles. In dit dorp wordt sinds 2016 elk jaar een street art festival gehouden, waarbij de artiesten op kosten van de gemeente verblijven en nieuw werk creëren. Daardoor zijn inmiddels heel wat muren van het dorp voorzien van een mooie schildering, al ruim 120! We hebben ons best gedaan om de meeste daarvan te bekijken, er zitten erg mooie exemplaren bij.
Na al deze belevenissen zijn we toe aan een paar rustige dagen en zijn daarom vrijdagmiddag neergestreken bij Estany d'Ivras, een klein meer in de natuur. We staan op één van de parkeerplaatsen rond het meer. Lekker beschut, alleen overdag wat dagjesmensen en s-nachts rustig en donker. Alleen vogelgeluiden en het geklepper van ooievaars. Op de helling voor ons laten zich regelmatig konijntjes zien, heerlijk! Vandaag vanuit de camper een mooie zonsopkomst gezien en een rondje om het meer gemaakt (6km), verder rustig aan gedaan.
2025-03-23 - Gironella
Donderdag een stukje naar het westen in de richting van Berga gereden en de camper geparkeerd bij Cal Rosal om daar met de fiets de Via Verde Cal Rosal – Pont de Pedret te rijden. Dit bleek maar een stuk van 6km te zijn, daardoor besloten door te fietsen over een rustige plattelandsweg, wel lekker bergop, naar Berga. Bij de toeristinfo een plattegrond opgehaald en na een kopje koffie in een leuke moderne koffiebar te voet Berga bekeken. Een leuk centrum en een groot, boven de stad gelegen kasteel. Helaas gesloten wegens onderhoud, wel een mooi uitzicht. Via dezelfde route terug op de fiets, nu heuvelafwaats, dat ging een stuk sneller. De parkeerplek in Cal Rosal vonden we geen fijne plek om te overnachten – vlak voor een rij huizen – en zijn doorgereden naar de camperplaats in Gironella. Net buiten het dorp bij de sportterreinen, goed ingericht, rustig en alleen de electra moet worden betaald.
Vrijdag met de camper een bezoek gebracht aan het mijnmuseum in Sant Corneli. Met een treintje 450m een mijngang in en teruglopend krijg je uitleg op welke wijze in de loop van de tijd de mijn ontgonnen is, van puur handwerk tot en met geautomatiseerde graafmachines. Om het werken in de mijnen aantrekkelijk te maken, werd rond de mijn een kolonie gesticht, waar de arbeiderfamilies werden voorzien van woningen, kerk en scholen. Niet alles rozengeur en maneschijn, want het bleef hard werk, de betaling ging vaak in een 'eigen' muntsoort, die alleen in de eigen kolonie waarde had. En als de man overleed, werden vrouw en kinderen uit huis gezet.
Terug in Gironella zagen we dat daar op zondag een groot feest met allerlei activiteiten zou komen en we besloten een paar dagen langer te blijven. In de vallei van de El Lobregat werden in het midden van de 19e eeuw meerdere textielfabrieken gesticht, ook alle met een kolonie voor de werknemers. Zaterdag zijn we naar één van deze kolonies gewandeld, waar het kantoorpand van de eigenaar ingericht is als museum. De kolonies worden nog voornamelijk bewoond door nazaten van de oorspronkelijke arbeiders. In de 2e helft van de 20e eeuw moesten de meeste fabrieken om economische redenen sluiten en konden de arbeiders de appartementen waarin zij woonden tegen een schappelijke prijs kopen. In het museumhuis kregen we na een korte introductie een geautomatiseerde rondleiding door het gebouw. Aan de hand van de stem van een kamermeisje werden de verschillende vertrekken getoond en uitgelegd, waarbij door het automatisch opengaan van deuren en aangaan van lampen de looprichting werd aangegeven. Erg leuk, maar ook langdurig, eerst een wandeling die uitliep, omdat een zijrivier niet passeerbaar was en dan een rondleiding van tegen de 2 uur en nergens koffie te krijgen. Pas halverwege de terugweg kwamen we een barretje tegen, waar we nog net voor sluitingstijd een kop koffie konden drinken.
Het feest van zondag viel helaas in het water door de vele regen. We zijn nog wel het dorp ingelopen, maar er waren maar enkele ingerichte marktkraampjes en alle activiteiten waren afgelast. Jammer, want één van de activiteiten was het bouwen van een menselijke toren, waarbij de mannen en vrouwen een toren van meerdere personen hoog bouwen, dat wilden we wel eens in het echt zien. We hebben nog wel een oude apotheek kunnen bezoeken. Deze is zelden geopend, maar nu met het feest wel. We waren de enige bezoekers, dus we kregen een rondleiding in het Engels door één van de nazaten van de oorspronkelijk farmaceut. Een heel vriendelijke dame en super trots op de familiehistorie.
Naast de camperplaats ligt een terrein dat is ingericht voor bike trial wedstrijden en die gingen vanochtend in de stromende regen wel van start. Even gaan kijken en leuk en eng om te zien hoe met die kleine fietsjes door kinderen en volwassenen de voor ons onmogelijke stapels rotsblokken werden bedwongen. De camperplaats stond de nacht van zaterdag op zondag helemaal afgeladen, allemaal mensen voor het feest of de trial wedstrijden.
2025-03-19 - Vic
Zondag vanaf Rupit een wandeling gemaakt naar de Salt de Sallent, een waterval van 100m hoog. Eerst direct achter de camperplaats omhoog over veldpaden met loslopende koeien naar Mirador de Soler, een uitzichtpunt boven het dorp Rupit. Dan langs de kam van de kliffen naar Mirado de Bassis met een geweldig uitzicht hoog boven de Salt de Sallent en de naastgelegen kliffen, prachtig. Door het bos over steile paadjes omlaag naar Església de Sant Joan de Fàbregues, een leuk klein kerkje met een naastgelegen picknick terrein. Na de lunch in een heerlijk zonnetje door naar de waterval. Op een flinke afstand hadden we eigenlijk het beste zicht op de waterval, dichterbij komend zaten er altijd bomen of kliffen tussen. Het pad loopt in principe boven de waterval langs, maar daarbij moet natuurlijk wel de rivier worden overgestoken. We zagen al snel meerdere mensen bezig met hun voeten te drogen en schoenen weer aan te trekken. Maar wij vonden de afstand door het koude water te groot en we hadden geen waterschoenen en handdoeken mee, We hebben een tijdje de rivier gevolgd om een makkelijker oversteek te vinden, maar dat werd niets, de rivier ging steeds meer stroompjes bevatten. Uiteindelijk liep het pad langs de rivier dood en moesten we terug naar de waterval. dan maar een andere route naar het dorp terug, ook mooi, langs weer een andere waterval, de Salt de Moli. Na drie nachten Rupit vertrokken naar Cantonigròs, een plaatsje bovenop de kliffen. Ik had een leuke route over een bergweggetje langs de klifrand uitgezocht. Een weg met breedtebeperking van 3m en lekker bochtig. Al na 1 minuut hadden we een forse veewagen als tegenligger. Gelukkig net bij een inhammetje, waar ik de camper in kon rijden. Na zo'n 2km kregen we echter een 15% helling die nat en gedeeltelijk verijst was. Dat was teveel voor de camper en halverwege de helling ging het niet verder. Langzaam achteruit rijdend/schuivend kwamen we weer bij het begin van de helling, waar door een zijweg net voldoende ruimte was om te keren. Anja mocht er natuurlijk uit in de modder om aanwijzingen te geven. Een klein hekje moest het wel ontgelden. Erg spannend en toch wel even schrikken dat de motor het bij zo'n helling niet trekt, de voorwielen gaan doordraaien en dat je bij aangetrokken handrem toch achteruit schuift. Via een andere, normale, route doorgereden naar het plaatsje Tavertet op de kop van de klif. Mooie uitzichten, maar een doods plaatsje met een te dure (€20) camperplaats. Na wat te hebben rondgekeken, zijn we doorgereden naar Cantonigròs. Ook klein, maar met een restaurant/café dat open was toen wij er langs reden en een camperplaats met uitzicht op de besneeuwde toppen van de Pyreneeën. Cantonigròs is bekend door de wandeling naar de Salt de la Foradada, een waterval in een besloten rotskom. De wandeling was ook prachtig, via smalle bergpaden langs de steile hellingen van een canyon naar de onderkant van de waterval, een mooi meertje met een doorkijk in de er tegenoverliggende rotspartij. Terug in Cantonigròs hebben we lekker gegeten bij het restaurantje, een 3-gangen menu incl. drank voor €13. Anja had als voorgerecht gehaktballetjes met champignons en ik een schelpdierenpasta. Als hoofdgerecht Anja varkenslapjes en ik gegrilde varkenspootjes, lekker, maar voornamelijk vet en vol knoflook! Anja heeft de hele nacht van me kunnen genieten. Vandaag zijn we weer op de camperplaats in Vic aangekomen. Nodig om de voorraden weer aan te vullen (Lidl) en weer eens lekker te kunnen douchen. Vandaag is weer een natte dag, het regent alweer uren, dus gedwongen luieren in de camper.
2025-03-15 - Rupit
Dinsdag in Viladrau een mooie rondwandeling door de heuvels gemaakt – La Ruta de Castanyer de les Nou Branques. De beroemde kastanjeboom met de negen takken was helaas ingestort, maar verder weer een mooie wandeling. Woensdag op weg naar Monastir de Sant Pere de Casserres. Een gerestaureerd kloostercomplex van de Benedictijnenorde uit de 11e eeuw op een bergrug in een lus van de rivier Tet. Heel mooi gelegen met prachtig uitzicht op de kliffen langs de rivier. Daarna door naar Vilanova de Sau waar we 2 nachten in ons eentje op de mooie camperplaats stonden, lekker rustig! Het dorpje bekeken en de volgende dag een wandeling gemaakt naar de Puig de Far, de hoogste top in de omgeving. Mooie paden door het bos naar boven. Helaas boven voornamelijk in de mist/wolken. Bij de koffie gelukkig nog even een gat in de wolken waardoor we wat van de kliffen konden zien. De camperplaatsen in deze omgeving zijn allemaal mooi aangelegd met een verzorgingsplaats voor campers. De kranen voor vers water zijn helaas in de winter afgesloten, dus we moeten zuinig aan doen. Op de camperplaatsen mag je meestal maximaal 2 nachten verblijven. Dus vrijdag weer op pad naar de volgende stop, het middeleeuwse dorpje Rupit. Onderweg nog even gestopt bij de stuwdam en bij het ondergelopen dorpje Sant Romà de Sau, waarvan de kerktoren nu dienst doet als waterpeil aanwijzer. De waterstand van het stuwmeer is nu zo laag, dat de kerk geheel op het droge staat. Leuk om even naar toe te wandelen om dat te bekijken. Helaas moesten we de camper al op 2km afstand parkeren wegens hoogtebeperkingen en regende het aldoor. De weg verder naar Rupit blijkt een zeer smalle en verouderde weg door de bergen te zijn. Net 3m breed met af en toe afgebrokkelde zijkanten en door het slechte weer regelmatig rotsblokken langs de kant. Spannend, maar wel erg leuk. Rupit is een behoorlijk toeristisch dorp, erg leuk gelegen met veel souvenierwinkeltjes en gespecialiseerd in huisgemaakte worst. Vrijdag bij aankomst (in de regen) was de enorme parkeerplaats bijna leeg en natuurlijk geen kip op straat. Maar de volgende ochtend liep de parkeerplaats al snel vol met personenauto's, bussen en campers, het weekend is begonnen en de Spanjaarden trekken er massaal op uit. In deze omgeving zijn veel wandelpaden naar de uitzichtpunten op de kliffen en naar watervallen, waarvan dan ook druk gebruik wordt gemaakt.
2025-03-10 - Viladrau
In Tossa een paar leuke dagen met de familie gehad. De kinderen en kleinkinderen waren vrijdag bijna allemaal bij John en Marian, dus we hebben kunnen meegenieten van de kinderschare, erg gezellig. Zaterdag vertrokken naar Vic, een mooie camperplaats op 2km van het oude centrum. Veel mooie oude huizen, kerken en kathedraal, bij de VVV kregen we een boekje met een rondwandeltocht langs alle interessante punten. Vandaag naar het plaatsje Espinelves gereden, heel klein, maar wel erg leuk. En gelukkig was er nog een restaurantje open voor een bak koffie. Daarna door naar Viladrau, een plaatsje aan de rand van het Montseny NP. Ook weer een mooie camperplaats aan de rand van het dorp met een picknickplaats voor de deur. 's-Middags nog even door het dorp gewandeld en bij een leuk uitziend cafeetje een warme, dikke chocolademelk gedronken/gelepeld. Lekker buiten in het zonnetje, die net dat uurtje volop aanwezig was. En net voor de bui weer terug in de camper.
2025-03-05 - Rodès
Maandag zijn we naar het vestingstadje Mont-Louis gereden. De verdedigingswerken van het stadje zijn in de 17e eeuw vergroot door bouwmeester Vaudan onder de regering van Louis XIV. Achter het stadje is een citadel gebouwd, wat nog steeds dienst doet als paramilitair trainingscentrum. De voor campers aangewezen parkeerruimte was in de gedempte gracht direct onder de stadsmuren. Weer een leuk stadje om doorheen te dwalen. Dinsdag een stukje verder door de Tet-vallei naar Thuès-entre-Valls, waar de Carança vallei trail begint. Een piepklein plaatsje, maar een enorme parkeerplaats. Blijkbaar wordt deze trail zomers heel veel belopen. Nu waren er maar enkele auto's en konden we de camper overal neerzetten. De wandeling was pittig, maar wel heel erg mooi. Stroomopwaarts over bergpaden steil op en af langs de steile hellingen en terug langs de andere kant van de rivier over stalen passages boven het water en over een in de rotsen uitgehouwen pad. Het pad was wel breed genoeg en voorzien van een kabel aan de muurzijde, maar aan de valleikant geheel open en onafgeschermd, dus geen pad voor mensen met ernstige hoogtevrees. Vandaag op pad gegaan naar onze laatste bestemming in Frankrijk, Rodès. Onderweg gestopt bij het plaatsje Villefrance, ook een stadje binnen door Vaudan uitgebreide vestingwerken. Het stadje bekeken en de overdekte ramparts bezocht. Vanmiddag zijn we gearriveerd op de camperplaats in Ròdes bij een verkoopstalletje van locale producten. De zon schijnt volop en we hebben een lekker uurtje in de zon kunnen zitten bij de camper. Morgen nog even de kasteelruïne van Rodès bekijken en dan op pad naar Tossa de Mar.
2025-03-02 - Formiguéres
Woensdag na een mooie rit door de Tarn aangekomen bij het middeleeuwse plaatsje Lautrec. De camperplaats was even buiten het dorp bij een zwembadcomplex, goed ingericht, electra, water en ontzorging aanwezig. Het sanitairgebouw is in de winterperiode gesloten. Lautrec is een leuk middeleeuws dorpje met een mooi dorpsplein met galerijen. Het stadhuis en vvv zitten in een oud kloostercomplex met mooi aangelegde tuin.
Vrijdag op pad naar Formiguéres in de Pyreneeën. Een mooie rit, het eerste deel door de golvende Tarn en de laatste 2 uur door een vallei in de Pyreneeën, erg bochtig en smal, met overhangende rotspartijen (Filmje). Formiguéres is een klein dorp in het gelijknamige wintersportgebied. We hebben hier gekozen voor een luxe verblijf op de plaatselijke, in het bos gelegen camping. We kregen een mooie plek tegenover het verwarmde sanitairgebouw. Net na aankomst begon het gelijk te sneeuwen. Zaterdag met de gratis skibus vanaf de camping naar het wintersportgebied. Wat een drukte, joekels van parkeerterreinen en bijna vol! Het kwam allemaal wel erg gezellig over, meerdere skiverhuurwinkels, skilesbureaus en restaurantjes, zelfs met een open buitenbar, waar je champagne met oesters kon bestellen. We waren hier gekomen om sneeuwschoenwandelingen en misschien een langlauftocht te maken, maar dat ging helaas niet door. Op de hellingen onder de 1700m ligt nagenoeg geen sneeuw, dus ook niet op de uitgezette sneeuwschoenwandel- en langlaufpaden! Er gingen wel enkele personen op rackets naar boven, maar dan moet je de weg goed weten, die paden zijn niet meer gemarkeerd. Na een tijdje van de skidrukte te hebben genoten, zijn we wandelend over bospaden weer naar de camping afgezakt. Vandaag hebben we het dorpje wat bekeken, maar daar waren we snel mee klaar en hebben verder rustig aan gedaan in de camper.
2025-02-25 - Montpeyroux
Zaterdag zijn we doorgereden naar onze eerste stop in Frankrijk, het middeleeuwse plaatsje Noyers. Overnachten was mogelijk op de algemene parkeerplaats aan de rand van het dorp. Geen voorzieningen, maar dat mag de pret niet drukken. Gelijk even het dorp in, veel oude vakwerkhuizen, waarvan de houten balken ook van houtsnijwerk zijn voorzien. Het halve dorp was vrijgemaakt van geparkeerde auto's en ook in enkele straten mocht niet worden gereden ivm een geplande TV opname in de plaatselijke kerk. En inderdaad, we konden een kijkje in de kerk nemen. Vol met opnameapparatuur, lampen, verwarmingselementen en kabels. En er werd al druk gerepeteerd. Zondagochtend hebben we besloten toch naar de opnames te gaan kijken. We dachten dat het om een concert ging, maar het bleek de plaatselijke mis te zijn, die live werd uitgezonden op France 2, toch wel indrukwekkend. Ondanks de extra kachels, was het in de kerk berekoud, terwijl buiten de zon volop scheen :). s- Middags hebben we een wandeling gemaakt naar de kasteelruïne boven het dorp, waar nog volop aan archeologie wordt gedaan. Het centrale terrein is ook de werkplaats van een beeldhouwcollectief, waardoor verspreid meerdere leuke beelden zijn te bekijken.
Maandag weer een lange reisdag naar het zuiden. Na 5 uur rijden via een mooie route over B-wegen aangekomen in het plaatje Montpeyroux, ook een middeleeuws stadje, met een mooie donjon die ver boven de stad uittorent. Vandaag het stadje bekeken en een wandeling in de omgeving gemaakt. De donjon was jammer genoeg gesloten en we hebben mooiere stadjes gezien, waardoor we snel waren uitgekeken. De wandeling liep grotendeels langs de rivier en bij een mooie klimrots hebben we even onze meegenomen koffie kunnen drinken. De dag begon met een hevige regenbui, maar tijdens onze wandeling is het gelukkig drooggebleven. s-Middags verder rustig aan gedaan en ons weer voorbereid op de reisdag morgen.
2025-02-21 - Charleville-Mezières
Afgelopen woensdag zijn we begonnen aan onze nieuwe reis. Deze eerste dag hebben we een stop in Schijndel gemaakt om bij Lagros/Shinga onze elektrische vouwfietsen een servicebeurt te laten geven. Daarna zijn we naar Herk-de-Stad in België gereden. Een kleine plaats vlakbij Hasselt en bekend door de opleidingsinstituten, die vanouds hier gevestigd zijn. De gratis camperplaats is van alle gemakken voorzien, zelfs openbaar toilet, en ligt naast een parkje met mooie vijvers. We ontdekten een mooie 'bewegingsbank' met instructies om allerlei oefeningen daarop te doen. Daar hebben we de volgende dag dan ook dankbaar gebruik gemaakt. Donderdag zijn we doorgereden naar Charleville-Mezières in Frankrijk en hebben daarbij grotendeels een route langs de Maas gevolgd. Soms erg industrieel, maar ook prachtige natuur met steile rotswanden. Ook langs ons 'oude' klimgebied bij Freyr, waar weer de nodige klimmers in de rotsen hingen. De camperplaats in Charleville-Mezières ligt tussen een (gesloten) camping en de jachthaven in. Mooi ingericht, maar 's-avonds ook wel een hangplek voor jongelui, met de nodige herrie! Dus oordoppen zijn noodzakelijk! 's-Middags nog een korte wandeling over de huisberg Le Mont-Olympe gemaakt en vandaag de bezienswaardigheden in de stad bekeken. Met een lekker zonnetje erbij was het goed vertoeven!